Zij zingt voor ons haar lied, de zee
Een symfonie van wel en wee,
Met zoetgevooisde klanken
Om de schepper te bedanken.
Gedirigeerd door de hijgende wind
Die nergens een rustplaats vindt.
Witschuimende golven,
Als huilende wolven,
Tuimelend op het strand,
Vloeiend over ’t zilte zand,
Komen en gaan
Op het ritme van de maan.
De meeuwen schreeuwen neem ons mee
Gij machtige zee.
En de zee zingt eeuwig door
Als een kreunend slavenkoor.

Dit gedicht werd ingezonden door Nadine van den Langenbergh.

Schuilt er in jou ook een dichter? Stuur dan jouw gedicht naar redactie@sennetmagazine.be en wie weet lees je het wel in één van de volgende edities van SenNet Magazine!