Er lag een onooglijk kistje
zomaar op de straat
iedereen liep ‘r voorbij
zoals dat meestal gaat.

Ik ging voorzichtig kijken
wàt de inhoud wezen kon
omdat m’n nieuwsgierigheid
het van onverschilligheid won.

’t Was gevuld met water
geen diamanten of goud
ik heb eventjes geproefd
….. het water proefde zout.

Het waren zilte tranen
door iemand weggegooid
hopelijk loopt nu die iemand
vrolijker rond dan ooit!

Dit gedicht werd ingezonden door EB.

Schuilt er in jou ook een dichter? Stuur dan jouw gedicht naar redactie@sennetmagazine.be en wie weet lees je het wel in één van de volgende edities van SenNet Magazine!