Eenzame zwervers

Le Loyon

Over deze eerste groep personen kan het niet anders dan dat er verhalen over verteld worden. Het gaat om eenzame kluizenaars die zich diep in de bossen verschuilen of slechts heel beperkt contact hebben met mensen. Eén van die personen zwierf rond in de Zwitserse bossen en werd door plaatselijke bewoners Le Loyon genoemd. Zijn vreemde verschijning roept in ieder geval al veel vragen op. Zo ging Le Loyon gekleed in een soldatenpak met daarover een militair windjack en bedekte hij zijn gezicht met een gasmasker! Waarom zou er iemand zo rondlopen? De man is in Maules, waar hij zou rondhangen, uitgegroeid tot een even grote legende als het Monster van Loch Ness of Bigfoot. Sommige wandelaars wilden hem maar wat graag eens zien, terwijl anderen hem graag hadden gevangen of toch op zijn minst op foto hadden willen vastleggen. Dat is één keer gelukt, in 2013. Was het echt gelukt om Le Loyon te fotograferen? Of was het een flauwe grap? Volgens degene die de foto nam niet, en hij voegde er nog aan toe dat Le Loyon eigenlijk geen kwaad in de zin had en zich voornamelijk bezighield met bloemen plukken. Ondanks dit blijkbaar zachtaardige karakter joeg de eenzaat kinderen de stuipen op het lijf, waardoor ze de bossen niet meer in durfden. Vandaar dat de politie op zoek ging naar de bosbewoner en verscheidene affiches met zijn beschrijving ophing. Wie Le Loyon had gezien of wist waar hij verbleef, moest dat melden.

Le Loyon zelf hield niet zo van de aandacht en vluchtte weg toen hij vernam dat er een foto van hem was gemaakt. Enkele weken later vond men het soldatenjack en het uniform in het bos. Ernaast lag een zelfmoordbriefje. Daarmee was de zaak voor de politie afgesloten. Le Loyon had volgens hen zelfmoord gepleegd omdat hij het niet aankon dat er op hem gejaagd werd. Eén belangrijk ding ontbrak echter: een lichaam. Hoewel men het bos rond Maules flink uitgekamd had, werd er geen spoor meer gevonden van Le Loyon. Sommigen beweerden dan ook dat hij niet dood was, maar iedereen dat wilde doen geloven.

Leatherman

Ook in Connecticut, in het zuidoosten van de VS, zou een gelijkaardige eenzaat rondgezworven hebben: Leatherman. Aan het einde van de 19^de eeuw zou deze man er langs de rivier de Hudson op zoek geweest zijn naar een schuilplaats om de nacht door te brengen. In tegenstelling tot Le Loyon, had Leatherman wel geregeld contact met mensen. Hij kwam steeds naar hetzelfde stadje, waar dezelfde mensen hem dan te eten gaven en hem vroegen hoe het ging. Volgens getuigenverklaringen kende de man een beetje Frans, maar drukte hij zich voornamelijk uit door gegrom en gebaren. In 1885 nam één van de inwoners een foto van Leatherman om aan te tonen dat hij wel degelijk bestond.

Op 24 mei 1889 werd zijn lichaam in de grot gevonden waar hij meestal overnachtte. De onbekende man werd begraven op het plaatselijke kerkhof, maar dat graf moest later verdwijnen voor de aanleg van een nieuwe Route 9. De kist werd opgegraven zodat ze verplaatst kon worden naar een nieuwe rustplaats, maar men voor een verrassing te staan toen ze geopend werd. In de kist lag namelijk geen lichaam, maar wel enkele verroeste spijkers. Waar was het lichaam van de vagebond gebleven? Niemand weet het, en ook de identiteit van de man zal een mysterie blijven. Zijn gebrekkig Frans en gebroken Engels doen vermoeden dat hij uit Canada afkomstig was, maar zekerheid is hier niet over. Toch zal deze man die heel zijn leven in lederen kledij en schoenen rondliep, een legende blijven in Connecticut.

Moord op JFK

Een van de meest besproken aanslagen van de vorige eeuw is die op de Amerikaanse president John F. Kennedy. Op 22 november 1963 werd de populaire president neergeschoten in Dallas, Texas, uitgerekend één van de staten waar men niet zo blij was met zijn presidentschap. Om 12u30 weerklonken drie schoten, waarvan minstens één fataal bleek. Heel de wereld was geschrokken door de dood van Kennedy. Er werd heel wat gespeculeerd over een goed opgezet complot. Verschillende verdachte individuen werden onder de loep genomen, waaronder de volgende drie. Of zij iets te maken hadden met de moord of een belangrijke getuige waren, is nooit naar boven gekomen.

Babushka Lady

Deze dame zou wel eens de belangrijkste getuige kunnen geweest zijn van de aanslag. Haar bijnaam dankt ze aan de kledij die ze die dag droeg. Die deed erg denken aan die van een Russische grootmoeder, een baboesjka (babushka in het Engels). Vandaar dus. Zij stond de overkant van de straat te filmen op het moment dat de presidentiële wagen voorbijreed. Daarbij keek ze dus recht naar de groene heuvel waar volgens sommigen de echte moordenaar stond. Meteen na de aanslag ging ze er net als vele anderen vandoor. Maar op het moment dat de geweerschoten gelost werden, zou zij wel nog steeds foto’s aan het maken geweest zijn, in tegenstelling tot andere fotografen die toen dekking zochten. Daarom dacht de politie dat zij wel eens de echte schutter op haar camerabeelden kon hebben.

Ondanks verschillende oproepen via de media en verwoede pogingen van de FBI om haar te vinden, meldde de vrouw zich in eerste instantie niet. Dat veranderde toen een zekere Beverly Oliver in 1970 naar voren kwam als de Babushka Lady. De Texaanse beweerde dat ze de aanslag op camera had vastgelegd, maar dat zij die camera later aan iemand had meegegeven die zich voordeed als FBI-agent. De man beloofde haar de camera tien dagen later terug te bezorgen, maar dat is nooit gebeurd.

Er werd echter hard getwijfeld of het verhaal van Beverly Oliver echt waar was. Volgens velen zou Babushka Lady immers een vrouw van middelbare leeftijd geweest zijn, terwijl Oliver op het moment van de aanslag slechts 17 jaar oud was. Bovendien zei ze de beelden gemaakt te hebben met een gloednieuwe camera, maar het type dat zij beschreef was in 1963 nog niet op de markt. Een andere fotograaf had inmiddels een foto laten ontwikkelen waarop de Babushka Lady en haar camera goed zichtbaar waren. Hij liet die foto door een expert onderzoeken en die bevestigde dat de camera een oud model was. Daarnaast had de politie een tip gekregen van een zekere Jack Harrison, een medewerker van Kodak. Deze zei dat er enkele dagen na de aanslag een vrouw in zijn winkel kwam om een filmrolletje te laten ontwikkelen. De beschrijving die Harrison van de vrouw gaf, kwam wel overeen met die van de Babushka Lady. Toch bleef Beverly Oliver bij haar bewering de lang gezochte vrouw te zijn.

Umbrella Man

De Umbrella Man was een zo mogelijk nog bekendere getuige. Deze man stond vlak aan de veelbesproken groene heuvel en opende zijn paraplu toen de presidentiële wagen hem voorbijreed. Meteen daarna klonken de fatale geweerschoten. Was het openen van de paraplu een sein om de aanslag te beginnen? Of was dat gewoon puur toeval?

De FBI geloofde in ieder geval niet dat het om toeval ging en vaardigde een opsporingsbevel uit voor de onbekende man. Ook via de media werd de Umbrella Man opgeroepen om zich bekend te maken. Pas in 1978 beweerde een zekere Louie Steven Witt de lang gezochte man met de paraplu te zijn. Omdat hij in zoveel complottheorieën een negatieve rol speelde, zou Witt het niet meer aangekund hebben en stapte hij uit de anonimiteit. Volgens Witt opende hij zijn paraplu om te protesteren tegen de vriendschap tussen de vader van Kennedy en de voormalige Britse premier Neville Chamberlain, die tijdens zijn ambtstermijn een appeasementpolitiek aanhield met nazi-Duitsland. Omdat Chamberlain ook vaak een zwarte paraplu bij zich had, wilde Witt naar eigen zeggen met zijn actie zijn ontevredenheid duidelijk maken aan JFK. Het had dus niks te maken met de moordaanslag.

Zou hij de waarheid gesproken hebben? Het zou best kunnen, aangezien Kennedy al eerder zwarte paraplu’s kreeg toegestuurd als teken van protest. De claim van Witt dat de president maar al te goed zou weten wat zijn actie betekende, was dus niet uit de lucht gegrepen. Toch twijfelen sommigen nog steeds aan Witts uitleg. Zij klampen zich daarvoor vast aan een derde verdachte met wie de Umbrella Man vlak voor zijn actie een tijdlang had zitten praten.

De Cubaan

Volgens de aanhangers van allerlei complotten zou er nog een derde persoon een rol hebben gespeeld in de moordaanslag. Het gaat om een donkere man met wie de Umbrella Man urenlang heeft zitten praten. Mensen zijn hem De Cubaan gaan noemen omwille van zijn donkere huidskleur en omdat ze denken dat hij een mannetje was van de Cubaanse president Fidel Castro. Die was allerminst geliefd bij de Amerikanen en bij uitbreiding bij JFK. De mislukte invasie bij de Varkensbaai twee jaar eerder was een dieptepunt in de relatie tussen de twee landen en JFK had daar ook een rol in gespeeld.

Was het daarom tijd voor Castro om terug te slaan en had De Cubaan daar iets mee te maken? Volgens de meeste complotdenkers wel. En zij verdenken de Umbrella Man ervan mee in het complot te zitten, maar Louie Steven Witt bleef dat heel zijn leven ontkennen. Hij zou niet eens met de man gesproken hebben. Nonsens volgens de complotdenkers.

Voor de officiële instanties waren de officiële bekentenissen van Louie Steven Witt en Beverly Oliver genoeg om het mysterie van de twee veelbesproken figuren af te sluiten. Aanhangers van diverse complotten blijven echter sceptisch en blijven geloven in een goed georganiseerde aanslag, waar deze drie personen een rol in speelden. Waarheid of fantasie? Misschien is het net omdat we wellicht nooit achter de waarheid zullen komen dat zulke verhalen zo boeiend zijn. En zogenaamde verdachte personen, of het nu eenzaten of medeplichtigen van een complot zijn, zullen altijd tot onze verbeelding spreken. Zij bezitten een soort van onaantastbaarheid die voor de meesten van ons onbereikbaar is.