Is er dan meer dan één soort liefde?

Als coach is het natuurlijk mijn ding om de hersenkronkels van mensen te begrijpen. De grootste vraag is voor mij altijd geweest: Hoe kan het dat mensen elkaar kunnen villen? Hoe kan het dat mensen elkaar zoveel pijn kunnen doen, elkaar bedriegen, verraden en zelfs naar het leven staan. En dat allemaal onder het mom van de liefde?

Na meer dan 28 jaar research begrijp ik dat iedereen op aarde op zoek is naar liefde, maar die moeilijk vindt. Men zoekt liefde bij de ouders, het gezin, de vrienden, collega’s, partners, therapeuten ... Als ik dieper graaf en vraag: ‘Wat is liefde dan voor jou?’, krijg ik steevast weifelend het antwoord: ‘Erkend worden, naar geluisterd worden, me welkom, gerespecteerd, veilig en gekoesterd voelen ...’ Hieruit kan ik enkel concluderen dat liefde eigen is aan jezelf. Uit de bovenstaande antwoorden leer ik dat alle mensen eigenlijk zichzelf zoeken. Ik heb in elk geval ontdekt dat hoe meer ik mezelf ben, hoe liefdevoller ik ben en hoe meer liefde ik ben. Wie zichzelf ontdekt, is liefde.

Incompleet

Liefde is op zich neutraal, zonder verwachtingen en 100% compleet. Liefde zegt ‘ja’. Helaas heeft niemand van ons volmaakte ouders, waardoor wij ook incompleet zijn. Onze liefde bestaat uit ‘ja, maar ...’. Zolang wij ons incompleet voelen, stellen wij voorwaarden aan onszelf en de buitenwereld om onze pijn van het incompleet zijn te beperken. Zolang mensen je voorwaarden vervullen, spreek je van ‘liefde’, maar als ze dat niet meer doen, slaat die voorwaardelijke liefde om in pijn en haat. Je voelt je weer afgewezen en miskend. Je eerste reactie is verweer, want je haat die pijn van onvolmaaktheid en daarmee ook degene die in jouw ogen die pijn veroorzaakt heeft. Het spelletje haat-en-liefde kan enkel bestaan zolang jij voorwaarden stelt en verwachtingen hebt van de ander.

De liefde waarover de mensen spreken is een verkapt stukje aangeleerde zelfhaat of zelfafwijzing dat ze proberen af te schuiven op de buitenwereld. De essentie komt echter na een tijd altijd terug naar de afzender, waardoor jij weer geconfronteerd wordt met je eigen zelfafwijzing. Je kan maar omgaan met de buitenwereld zoals je met jezelf omgaat en de buitenwereld is altijd een reflectie van je innerlijke beleving.

Wat kan je hieraan doen?

• Belangrijk om te weten is dat liefde een staat van ‘zijn’ is en afhangt van de waarde die jij jezelf toekent.
• Begrijp dat liefde de zoektocht naar jezelf is, waardoor je weet dat je de ander niks te verwijten hebt.
• Leg opnieuw de klemtoon op jezelf. Voel je je niet goed? Kijk dan waar jij jezelf afwijst. Wees je ervan bewust telkens je ‘ja, maar’ zegt of ‘ik moet’, want dat is een open deur naar je innerlijke blinde vlek.
• Je goed voelen of zelfacceptatie is een geschenk dat enkel jij aan jezelf kan geven. Iemand anders is machteloos in je hoofd en denken.
• Begrijp dat er maar één iemand macht heeft in je leven en dat ben jij. Enkel jij kent waarde toe aan het woord van een ander.