De Waaslandwolf

In 2000 raakte ons land in de ban van een mysterieus dier: de Waaslandwolf. Deze wolf dook, zoals de naam doet vermoeden, regelmatig op in het Waasland. En niet alleen daar, ook in Zeeuws-Vlaanderen in Nederland werd het dier regelmatig gesignaleerd. Wellicht behoorde de wolf toe aan iemand die hem, illegaal, als huisdier had gehouden. Hoewel het beest slechts één of twee keer werd gefilmd, waren er wel duidelijke sporen van hem te vinden. Zo werden de pootafdrukken erkend als die van een wolf, en niet van een verwilderde hond bijvoorbeeld.

Hoewel het al eeuwen geleden was dat er in Vlaanderen wolven in het wild werden gespot, waren er toch ook mensen die niet zo blij waren met zijn aanwezigheid: de boeren. Zij hadden een hekel aan het dier en dat was ook begrijpelijk: hij doodde namelijk geregeld schapen en pluimvee. De schade was aanzienlijk; zo werd de dood van 62 schapen gelinkt aan de Waaslandwolf.

Vandaar dat er ook protesten ontstonden tegen de wolf, hoewel hij al was uitgegroeid tot een cultfiguur in het Waasland en omstreken. Spandoeken werden opgehangen rond weides, alsof de wolf zich daardoor zou laten tegenhouden. In december 2000 werd de wolf echter niet meer gespot. Wat was er gebeurd? Verschillende geruchten staken al snel de kop op.

Doodgeschoten, begraven of opgezet?

Eind december 2000 kwam er bij enkele kranten een anonieme tip binnen. De tipgever beweerde een geoefend jager te zijn en enkele dagen daarvoor de wolf te hebben neergeschoten tijdens een jachtpartij. Daarna zou hij het dier hebben begraven op een plek die hij niet wilde vrijgeven. Kan deze man de waarheid gesproken hebben? Kan het zijn dat hij de wolf inderdaad had doodgeschoten en dan gewoon begraven? Zoiets kan, als het tenminste om een amateur gaat die op de wolf joeg om hem te doden. We hebben het dan bijvoorbeeld over een plaatselijke boer die wel kan omgaan met een geweer en daarmee zijn pluimvee of schapen beschermde tegen het roofdier. Een echte jager daarentegen zou toch niet zomaar de wolf begraven, menen collega-jagers. Die zou de wolf, desnoods in het geheim, naar een taxidermist brengen om hem te laten opzetten en hem nadien als trofee houden. Of hij zou zich toch minstens laten fotograferen met het dier en daarna de foto trots tonen aan andere jagers. Daarom vonden zij het vreemd dat de man koudweg beweerde het dier te hebben begraven. Tenzij het natuurlijk was om problemen te vermijden, want wolven zijn wettelijk beschermde dieren.

De twijfel omtrent dit verhaal bleef, maar enige tijd later kwam een nieuw bericht: iemand beweerde de wolf inderdaad te hebben laten opzetten en het zou bij hem als trofee in zijn jachtkamer staan. Dit leek jagers eerder mogelijk en zij zouden een collega nooit verraden aan de wettelijke instanties. Het enige probleem was dat niemand in jagerskringen claimde ‘de gelukkige’ te zijn. Er bleef dus toch een reden om te twijfelen aan de echtheid van het verhaal.

Overlever

Er gaan echter nog andere geruchten de ronde, namelijk dat de Waaslandwolf de jacht op hem heeft overleefd. Reden daarvoor: de melding van wolven in de buurt van Lommel in 2001. Volgens sommigen heeft de wolf ergens een maatje gevonden en trekt hij daarmee sindsdien rond. Ook in 2011 zijn er nog wolven waargenomen in de buurt. Kan het zijn dat de legendarische wolf van het Waasland een echte overlever is en zijn geslacht na al die jaren heeft voortgezet? Het is voer voor nog meer cultverhalen!

Panter uit de Ardennen

Naast dat van de Waaslandwolf, gaat er nog een verhaal van een wild dier in ons land de ronde. In 2009 werd er namelijk geregeld gewag gemaakt van een katachtig dier dat in de Ardennen zou rondsluipen. Zijn identiteit: een zwarte panter. Wandelaars zouden hem hebben opgemerkt en meteen was een nieuwe legende geboren. Kan het zijn dat een zwarte panter overleeft in onze Ardennen?

Op beeld

Volgens sommige bronnen zou de panter oorspronkelijk uit Longwy (Frankrijk) gekomen zijn. Daar zou hij ontsnapt geweest zijn van een privéterrein of misschien zelfs uit een circus. In het voorjaar van 2009 werd hij daar gespot en kenners geloven dat hij dan via de grens naar ons land was gekomen. Daar zou hij in de Ardennen kunnen overleven op een dieet van herten en everzwijnen, want vee werd er door dit roofdier niet aangevallen.

Het verhaal kon ook op tegenkanting rekenen, want enkele jaren eerder werd er een katachtig roofdier gespot in … het Waasland. Dit dier werd enkele jaren na de Waaslandwolf op foto vastgelegd. Er werd al gesproken over een nieuw mysterieus wezen: de poema van het Waasland. Kan er een verband bestaan tussen dit dier, dat ook duidelijk katachtig is, en de zwarte panter die in 2009 verschillende malen in de Ardennen werd gezien? Deze ‘poema van het Waasland’ werd wel maar één of twee keer gespot. Daarna verscheen hij niet meer in het openbaar. Of toch niet als mensen hem zagen.

De zwarte panter zelf werd ook maar een paar keer gezien. Een enkele keer konden wandelaars hem van ver vastleggen op foto. De foto toont een wazig figuur die toch wel duidelijke trekken van een panter vertoont. Het beestje zou snel zijn weggelopen als het de wandelaars in het oog kreeg. Volgens experts moeten mensen het dier niet vrezen, want het valt zelden of nooit mensen aan. Meer nog, het zou mensenschuw zijn. Dat is ook de reden waarom toeristen op safari zelden een luipaard zien.

Of er ook werkelijk een panter in de Ardennen zat of nog zit, is voer voor discussie. Sommigen zeggen dat hij niet zou overleven in de koude winter, anderen vinden het raar dat hij nooit vee heeft aangevallen en vragen zich luidop af waarvan hij dan kan overleven. Anderen beweren dat het dier beter tegen de koude kan dan de meeste mensen denken en dat hij kan overleven op een dieet van hert, zwijn, haas en ander wild. Net als de Waaslandwolf blijft de Ardense panter tot de verbeelding spreken en beide dieren zullen een mysterie blijven totdat iemand hen definitief kan tonen als jachttrofee of, en nog veel beter, hen duidelijk kan vastleggen op camera.