Slapend tussen begin en einde
zo zijn we samen
jij amper zeven weken
het allerprilste begin
ik meer dan zeventig
het einde wenkend.
Mijn armen omhelzen je
omhelzen jouw bestaan
je slaapt
ademt zo zacht
in uit
haast onmerkbaar
je warmte doordringt mij
druk je nog dichter tegen me aan
bescherm je nog méér
elke spier van armen handen
vormend om je heen
schelp schuilhut slaapplaats.
Val bijna zelf in slaap
samen hemel op aarde
onbreekbare eenheid

door tijd en ruimte heen.

Dit gedicht werd ingezonden door Nera.

Schuilt er in jou ook een dichter? Stuur dan jouw gedicht naar redactie@sennetmagazine.be en wie weet lees je het wel in één van de volgende edities van SenNet Magazine!