Business Plot

In 1931 nam majoor-generaal Smedley Butler afscheid van het leger. Na zijn land in tal van conflicten en WO I te hebben gediend, wilde Butler zich richten op het leven als burger. Daarbij had hij voornamelijk één doel voor ogen: andere veteranen die maar niet aan een job geraakten financiële steun en hulp bieden totdat ze werk hadden. Daarvoor pleitte hij onder meer bij het Amerikaanse Congres voor meer hulp. Butler werd meer en meer aanzien als een volksheld en dat leverde hem voordelen, maar ook nadelen op. Eén van die nadelen was dat hij in het vizier kwam van een groep die hem en zijn status wilde gebruiken voor een heel duister doel. 

In 1934 kwam Butler naar voren met een wel heel bizar verhaal. Hij beweerde benaderd te zijn geweest door twee heren die een groep rijke zakenlui vertegenwoordigden. Die wilden namelijk gebruik maken van de diensten van Butler en zijn hoge publieke aanzien. Butler was hierdoor in eerste instantie vereerd, maar toen hij hoorde wat de plannen waren, veranderde hij van mening. De groep zakenlui wilde namelijk dat Butler een leger samenstelde van ongeveer 500.000 veteranen en echte patriotten. Hun doel? De val van toenmalig president Franklin D. Roosevelt en een overname van de macht in de VS om zo een fascistische staat te bekomen naar Italiaans model. Butler zou voor het samenstellen van zijn leger financiële steun krijgen van de rijke zakenlui. Hij wist niet wat hij hoorde, maar besloot wijselijk om niet direct ‘nee’ te zeggen, maar om te doen alsof hij wilde meewerken om zo meer informatie te krijgen.

De zakenmannen wilden dat Butler een leger samenstelde van 500.000 veteranen en patriotten.

Fantasie of toch de waarheid?

Toen Butler met zijn verhaal naar buiten kwam, tekenden de media hem af als een fantast eerste klas. De voormalige marinier werd publiekelijk uitgelachen in de kranten en iedereen vroeg zich af waar de eens zo geprezen majoor-generaal met zijn hoofd zat toen hij deze onzin uitkraamde. Dat veranderde echter toen in 1935 een rapport uitlekte met de naam Business Plot. Dat rapport werd al die tijd door de FBI en het Amerikaanse Congres behandeld. En het staafde de bewering van Butler over een elitegroep die de macht wilde overnemen en het fascisme wilde invoeren.

In het rapport zou te lezen zijn dat er heel wat invloedrijke namen uit de media, industrie en financiële wereld in het complot zaten. Zo worden de namen van Dupont, Remington en … Prescott Bush genoemd. Dat was de vader van George H. Bush en grootvader van George W. Bush. Beide heren zouden het nog tot president van de VS schoppen. Pikante zaken die dan ook werden gelaten zoals ze waren. Geen van de mensen genoemd in het rapport zou ooit één verklaring moeten afleggen en er zou niet één straf worden uitgesproken in de hele zaak. De genoemde personen zijn heel hun leven blijven ontkennen dat er iets waar was van het hele verhaal. Butler zelf bleef van zijn kant volhouden dat er wel degelijk een complot op til was in die vroege jaren 1930 en dat hij moest dienen als spilfiguur. Jammer genoeg voor de samenzweerders hadden ze zich vergist in de veteraan, die slechts een patriot was en geen rancune koesterde tegenover zijn regering. Butler ging verder met zijn leven en haalde nog een hoge ouderdom.

Bohemian Grove

Ergens diep in de bossen van Californië vindt er ieder jaar een geheime bijeenkomst plaats. De plek waar die samenkomst altijd wordt gehouden heet Bohemian Grove. En de personen die er zouden samenkomen, zijn geen kleine namen. Van topacteurs tot zakenlui, van schrijvers tot politici en zelfs voormalige presidenten: welkom in de meest exclusieve club ter wereld. De Rotary Club en de Bilderberggroep in één, zo lijkt wel. Of is dat alles maar een verzinsel van enkele journalisten?

Elk jaar ontmoeten tientallen grote namen elkaar in de bossen van Californië. Om te feesten? Of is er meer aan de hand?

Groot feest of plek voor geheime agenda’s?

Elk jaar zou de bijeenkomst beginnen met de hoogste leden die samen een kist naar een meer dragen. Daarna begeven de topleden zich naar een heuvel iets verderop, waar de rest van de groep hen opwacht aan het 13 meter hoge standbeeld van een uil. Die uil geldt als een soort afgod voor de leden. Daarna verzamelt de hele meute zich rond een groot vuur om er rond te cirkelen en een gebed op te zeggen. Daarna wordt de kist verbrand in het vuur. Deze traditie zou de Crematie van Care genoemd worden, wat zoveel zou willen zeggen als het achterlaten van de dagelijkse sleur. Hoewel het om een lege kist gaat, zou men doen alsof er iemand inzit, een zekere mr. Care. Hij vertegenwoordigt het alledaagse leven. Dan beginnen de festiviteiten met een knallend vuurwerk.

Deze geruchten prikkelden enkele onderzoeksjournalisten. Een van hen was Philip Weiss, die erin slaagde te infiltreren in het gebeuren tijdens de bijeenkomst van 1989. Na afloop bevestigde Weiss al de geruchten. Hij had gezien hoe directeurs van grote bedrijven, politici en anderen zich 16 dagen lang dronken zopen op allerlei feestjes. Ook een andere onderzoeksjournalist, Alex Jones, bevestigde dat. Hij was enkele jaren na Weiss geïnfiltreerd in het eliteclubje. Hij gaf ook een lijst met allerlei personen die hij die 16 dagen was tegengekomen. Een greep uit die lijst:

Bedoeling

Wat heel wat onderzoeksjournalisten boeit, is de vraag waartoe deze jaarlijkse meeting nu dient? Gaat het hier werkelijk gewoon om een feest dat twee weken duurt in de bossen van Californië? Of is er meer aan de hand? Worden er bijvoorbeeld criminele zaken besproken tussen deze hoog gewaardeerde lieden? Of worden er geheime afspraken gemaakt in deze elitekringen?

Van criminele zaken zou er geen sprake zijn geweest, aldus de geïnfiltreerde journalisten. Het zou ook zeer vreemd zijn, want volgens hen wisten heel wat leden goed genoeg wie zij waren. Eigenlijk zou het verboden zijn tijdens die 16 dagen over het werk te praten. Dat maakt een bord aan de inkom van Bohemian Grove duidelijk: ‘Wevende spinnen komen hier niet binnen’ luidt het motto. Anders gezegd: laat je werk achter je wanneer je hier binnentreedt. Toch zeggen zowel Philip Weiss als Alex Jones dat de leden hier hun voeten aan vegen. Zo zouden ze enkele presidentskandidaten hebben zien trachten leden aan hun kant te krijgen tijdens speeches. Het lijkt er dus op dat deze eliteclub simpelweg bedoeld is om de juiste relaties te leggen voor je (fel begeerde) job.