Alvorens de lente bloeit
bloesemt al mijn hart
knoppen zwellen vreugdevol
nog heel even dan spreidt het blad

het bloemhart laat zich zien
bovendien de eerste bonte vlinder
raakt mijn ziel
in een fase van extase

op zulke momenten wil ik alleen zijn
om het hart te laten lenten
te delen met de jubeltonen
van de merel en de eerste zwaluw

loopt de schaduw voor me uit
die zich niet laat vangen
zozeer is mijn verlangen zodra ik
op de bloesems van de lente stuit

Dit gedicht werd ingezonden door Anneke.

Schuilt er in jou ook een dichter? Stuur dan jouw gedicht naar redactie@sennetmagazine.be en wie weet lees je het wel in één van de volgende edities van SenNet Magazine!