Als ik struikel
over ongelijke stenen
en ‘k val bijna
met m’n oude benen …
hou jij me dan vast?
Als ik tóch val
en door m’n knieën ga
Ik daar dan lig
de grond kuste ei zo na …
help je me dan recht?
Als ik moe ben
en de slaap niet komen wil
Streel jij me dan
zodat ik rustig word en stil …
blijf je dan bij me?
Als ik het einde voel
en het niet meer gaat
w’elkaar lossen moeten
want bijna breekt de draad
mag ik dan je hand?
Dit gedicht werd ingezonden door OMI.
Schuilt er in jou ook een dichter? Stuur dan jouw gedicht naar redactie@sennetmagazine.be en wie weet lees je het wel in één van de volgende edities van SenNet Magazine!
6 reacties
Omi, jouw ongekunsteld mooie woorden raakten mijn hart diep, gaven me kippevel.
Geen verklarend woordenboek kan beter omschrijven wat liefde is. Poëzie onovertrefbaar.
Je zei onlangs dat je op iets zat te broeden, maar dat het nog moest rijpen. Je hebt er in elk geval een pareltje van gemaakt. Ik denk dat in zo'n liefdevol partnership iedereen oud wil worden.
Ik verwijs je naar het schilderij "De wandeling" van Marc Chagall.
Als je op het einde toch een hand moest missen, leen ik jou in gedachten het mijne, alvorens je gaat zweven. Maar blijf nog zolang het kan, want anders missen wij je mooie ontboezemingen.
het is niet niks, maar herinneringen kunnen het inderdaad lichter maken
JIJ en IK - hier en daar –
Ik ben hier, jij daar
Lichtjaren onoverbrugbaar
Eeuwigheid te ver
Leven gebroken
Liefde nog ongeschonden
Hoop is er niet meer
In een zwart meer van tranen
leef jij verder in mijn hart
Mijn ziel verloren
Sterren fonkelen.
Ik kijk omhoog en zie je,
verbonden moment
Liefdesmonument
Ster stralend aan firmament
Wacht jij daar op mij ?
rdckx 05 08 2014 (vandaag ben jij vertrokken).
OMI-Els