Deel via

Poëzie: Avondrust

August 2018

Voorbij
de laffe warmte
van de dag
heerlijk fris
het klamme gras
de avondgeuren
van boomgaard
en van struikgewas
verdwenen in
een peilloos zwart

Zo innig
is de kalme sfeer
van nieuwe stilte
hoor
er valt een appel neer

de aarde draagt ons
veilig op haar hand
zaligheid van rust
je mond te weten
die vragend nadert
en mij kust

 

Dit gedicht werd ingezonden door Elisa.


Schuilt er in jou ook een dichter? Stuur dan jouw gedicht naar redactie@sennetmagazine.be en wie weet lees je het wel in één van de volgende edities van SenNet Magazine! 


 

2 reacties

rdckx
Rust is blijkbaar iets waar wij allen naar trachten, zoals ook jij zo verfijnd verwoord hebt, Elisa, en als die rust dan samenvloeit in een liefdevolle kus als orgelpunt …. wat valt er meer te wensen.
11/08/18 11:38 REAGEER
SUPEROMI
Ik vind het ook een zeer geslaagd vers, de rust straalt er vanaf. Knap verteld !

OMI
22/08/18 17:42 REAGEER

Login Registreer

Recente Artikels

Gerelateerde Artikels