Deel via

Poëzie: Mijn kleinzoon

September 2018

Hij telt van één tot tien
Hij telt tot honderdduizend
Hij telt tot honderdduizend miljoen biljoen
Oneindig kent hij niet

Zijn grenzen zijn nog niet gelegd.
Nog weet hij niet van eindeloos verdriet,
of menselijke zorgen in het verschiet.
Nog niemand heeft hem dat gezegd

Hij telt, mijn kleinzoon
Voor mij telt hij oneindig
Voor mij blijft hij altijd tellen
Wie zal hem dat nog vertellen,
na honderdduizend miljoen biljoen jaren?

Dit gedicht werd ingezonden door rdckx.


Schuilt er in jou ook een dichter? Stuur dan jouw gedicht naar redactie@sennetmagazine.be en wie weet lees je het wel in één van de volgende edities van SenNet Magazine! 


 

5 reacties

SUPEROMI
Maar Rita, wat is dat een prachtige ode aan je kleinzoon. Ik zie hem zò voor me staan : wenkbrauwen in een frons van inspanning, op die vingertjes tellend en stràlende oogjes als hij een complimentje krijgt. Zo mooi weergegeven hoe graag jij hem ziet. 't Zijn wondertjes hé...

OMI
20/09/18 12:43 REAGEER
epicurio
Beste onbekende Rita,
Mijn welgemeende (mannelijke) felicitaties. Ik zie je blinken als een fiere grootmoeder. Alsof je je eigen moederschap weer eens beleeft.
Je gevoelens zijn onschatbaar.

paul
20/09/18 17:48 REAGEER
rdckx
Dank jullie beiden, inderdaad voor je kinderen moet je zorgen, van je kleinkinderen kan je genieten....
21/09/18 19:30 REAGEER
epicurio
Beste rdckx,
Da's een mooie uitspraak. Geef ze de knuffeltjes en de kusjes die ze verdienen. Daar gaat je eigen hart van zwellen.
paul
22/09/18 12:19 REAGEER
lozevissertje
een pracht van een tekst kleinkinderen het is een echt geschenk voor grootouders
25/09/18 11:30 REAGEER

Login Registreer

Recente Artikels

Gerelateerde Artikels