Als ik ben ... wie ik ben of ooit was
ook al zou je aureool intussen zijn verbleekt;
Als het heden nog is …
wat gisteren ooit eens is geweest,
wees dan wat je nu nog altijd bent,
en word dan mijn hernieuwd verlangen van weleer.

Ik ben nog altijd binnenwaarts
als een buitenboordmotor
die op snelheid wil varen,
maar die zachtjes aanlegt
met een boot die de kade streelt.

Dan zal ik even mijn fatsoen opbergen,
om uitbundig ongebreideld te roepen
en al moet ik mij dan intomen,
ik zal willen spuwen als een gargouille.

Mijn passie heb ik stiekem bewaard,
mijn drijfkracht is onvoorwaardelijk,
mijn nachten hangen nog overvol
met dromen over tirannieke begeerte.

Laat je drijven op mijn bedding,
laat je kronkelen op mijn ritme
en eindig in een onwezenlijk staren,
op de rand van een duizelingwekkend gevoel
van een onbeschrijfelijk genot.

Dit gedicht werd ingezonden door Paul.

Schuilt er in jou ook een dichter? Stuur dan jouw gedicht naar redactie@sennetmagazine.be en wie weet lees je het wel in één van de volgende edities van SenNet Magazine!