3 keer meer 65-plussers

Op basis van cijfers van de Verenigde Naties wordt een verdrievoudiging verwacht van het aantal ouderen in verschillende ontwikkelingslanden op amper 30 jaar tijd. De Vlaamse Ouderenraad, de Vlaamse ouderenverenigingen en ontwikkelingsorganisaties Wereldsolidariteit, FOS en Trias vinden dat de vergrijzing in ontwikkelingslanden nog te sterk onder de radar blijft. Daarom roepen ze op om dringend actie te ondernemen. ‘We moeten de handen dringend sterker in elkaar slaan om hen kwalitatieve gezondheidszorg te kunnen bieden.’

Op één generatie tijd zal het aantal 65-plussers in Oeganda van 1 miljoen naar 4 miljoen stijgen.

Vergrijzing komt niet alleen voor in de westerse landen. Volgens de VN neemt het aantal ouderen in verhouding vooral in ontwikkelingslanden toe. Nils Vandenweghe, directeur van de Vlaamse Ouderenraad: ‘In een land als Oeganda gaat het zelfs over een sprong van 1 miljoen naar 4 miljoen 65-plussers op één generatie tijd. Dat is een enorm ingrijpende verandering.’

Volgens de organisaties is er meer aandacht nodig voor de gezondheid van deze 65-plussers. ‘Ouderen die langer gezond blijven, kunnen langer zelfstandig blijven wonen, economisch actief blijven, de zorg voor kleinkinderen opnemen, professionele ervaring met jongeren delen, en ga zo maar door. En met de juiste omkadering kunnen ook zorgbehoevende ouderen een belangrijke meerwaarde blijven betekenen voor hun omgeving.’

Nood aan langdurige zorg

In veel ontwikkelingslanden ligt de aandacht op dit moment vooral op acute medische zorg en ziektebestrijding. Maar om die juiste omkadering te kunnen bieden aan zorgbehoevende ouderen, is er ook nood aan langdurige zorg, gericht op gezondheidsproblemen die samenhangen met een hogere leeftijd, zoals diabetes, dementie en fysieke kwetsbaarheid. ‘Dit soort langdurige zorg is er in veel ontwikkelingslanden nu onvoldoende,’ stelt Nils Vandenweghe. ‘Bovendien moet er ook meer aandacht gaan naar preventie en het belang van actief ouder worden.’

In het verleden ving de familie vaak de zorg voor ouderen op. Maar ook dat verandert: door plattelandsvlucht en migratie blijven ouderen vaak alleen achter, zonder vangnet. Bovendien vormt die familiale zorg een rem op de arbeidsparticipatie van vrouwen, net een van de grote uitdagingen van het Belgische ontwikkelingsbeleid.

De organisaties zien echter ook positieve evoluties. ‘Verschillende van onze partnerorganisaties in ontwikkelingslanden zetten in op het ondersteunen en versterken van ouderen’, stellen FOS, Wereldsolidariteit en TRIAS. ‘Bijvoorbeeld door gezondheidswerkers op te leiden, door oudere landbouwers te verenigen en te ondersteunen, of door met de overheid samen te zitten en samen een gezondheidsbeleid voor ouderen uit te tekenen. Vanuit FOS, Wereldsolidariteit en TRIAS ondersteunen we die organisaties op het terrein.’