‘t Is lang geleden
maar op een keer
fladderden de vlinderkes
lustig op en neer
’t was
- la maladie d’amour
‘k Kon niet eten,
drinken slapen
en zat meestal
zomaar m’n tijd te vergapen
door
- la maladie d’amour
Zo plots als
de ziekte kwam
even plots ze ook weer
de benen nam
die gekke
- maladie d’amour
Nu wil ‘k nog wel
eens ’n keertje dromen
van dat gevoel van toen
maar terug moet ze niet komen
die
- maladie d’amour
Dit gedicht werd ingezonden door Omi.
Schuilt er in jou ook een dichter? Stuur dan jouw gedicht naar redactie@sennetmagazine.be en wie weet lees je het wel in één van de volgende edities van SenNet Magazine!
6 reacties
Als je ze ooit hebt gekend, waarom bang zijn van de mooiste ziekte die op aarde bestaat, de ziekte van "het verlangen"?
paul
Zijt ge zeker dat je tegen de ziekte ingeënt zijt? Het is niet omdat Michel Sardou zingt: "Dans le coeur des enfants, de sept à soixante dix-sept ans" dat die "maladie d'amour" u ook niet later nog kan verrassen!
paul
Ik wil natuurlijk ook in mijn leven geen grafsteen tegen komen waarop staat: "Overleden aan "la maladie d'amour"!
Dat van die angst klopt wel hoor..... als je al vaak gekwetst werd ben je bang om het nòg eens te moeten meemaken, het maakt je voorzichtig in het "ontvangen" van gevoelens. Maar soms, ja soms kunnen ze sterker zijn dat die angst en wil je 't nòg eens ervaren. 't Leven is een strijd en zo zal dat blijven maar ook zo mooi om "beleefd" te worden en moet je durven.. Leven is het meervoud van "lef"... toch ?
OMI