Deel via

Kangoeroewonen: ‘Onze kinderen hebben hier voor altijd hun eigen plek’

October 2018
‘Welkom in onze kangoeroewoning’, lacht Ria, en ik stap een grote woning binnen waar een ouderpaar en hun drie kinderen samen leven en toch apart. In de groene ring rond Aalst kochten Ria en Bert lang geleden een huis, en ze wisten toen al dat ze later (nu dus) ruimte zouden maken voor hun drie kinderen. En misschien komt oma ook nog in de tuin wonen.
kangoeroe

Kangoeroewonen

Bij kangoeroewonen woont een tweede gezin in een aparte woongelegenheid in een bestaande gezinswoning. Zij wonen samen, maar toch apart. In de buidel van de woning, zeg maar. Meestal gaat het om twee generaties uit dezelfde familie, maar dat is niet altijd zo.


Ria & Bert (beiden 56 jaar)

Ze bouwen voor hun drie kinderen een eigen leefruimte in hun grote huis. De kinderen zijn nu 22, 24 en 27 jaar oud. Ze wilden liever niet op de foto, maar Ria vertelde wel graag hun verhaal. ‘Zelfs als er iemand naar het buitenland vertrekt, of elders gaat wonen, heeft hij of zij hier voor altijd zijn eigen plek.’ 

Bert doet letterlijk àlles zelf. Een drukke baan als ingenieur, en elk vrij moment gaat al zestien jaar naar bouwen en verbouwen van het grote woonerf.

‘Tot ons dertigste dachten we dat we nooit kinderen zouden krijgen. We hadden ons daar in feite al bij neergelegd. En dan plots kwamen er in korte tijd drie. Leuke verrassing. Super. En dan hebben we deze woestenij gekocht, en woestenij was het, hoor. In het begin woonden we hier zelfs soms zonder water of elektriciteit, en stopten we de kinderen elders in bad. Gelukkig is mijn echtgenoot een ondernemende handige man.’

Hier is duidelijk plaats voor héél veel volk.

‘Ja, hoor. Alles in dit huis heeft trouwens al een heel leven gehad. Het houtwerk, de meubelen, de stenen, allemaal natuurmaterialen. En langzamerhand werd het gestripte huisje een groot geheel met eigen leefruimte voor alle kinderen. Die zijn nu 22, 24 en 27 jaar. Ze hebben een grote gemeenschappelijke koer en een hele grote tuin met alleen maar groen daarachter. Maar iedereen kan zich terugtrekken in de eigen vertrekken. In totaal hebben we 800 vierkante meter bewoonbare oppervlakte. Een loft, appartementen, benedenruimtes … Op de benedenverdieping werken we toekomstgericht. De badkamer is breed, zodat er in het slechtste geval een rolstoel naar binnen kan. Je weet nooit hoe onze fysiek is over 20 jaar of meer, hé.’

De kinderen noteren in hun 'moodbook' wat ze graag zouden willen in hun wooneenheid.Kruipt er niet ontzettend veel energie in jullie project?

‘Het is een beetje een levenswijze. Wij trekken geen tien keer per jaar op reis, we investeren alles in ons huis. Mijn man werkt elke vrije dag hier aan de woning. Hij is héél precies. Ergens ziet hij een mooie inrijpoort, bijvoorbeeld, dan beslist hij dat de onze er ook zo zal uitzien. Hij zag in Italië een binnenkoer met klasse, hij kopieerde die hier minutieus. En de kinderen hebben elk hun “moodbook”, waarin ze noteren wat ze allemaal graag zouden hebben in hun wooneenheid. Niet evident altijd … Maar wanneer er in één van de keukens geen ruimte is voor een dampkap, dan zoek je naar een vuur met ingebouwde dampkap, hé.’

Het staat natuurlijk niet vast dat jullie drie kinderen en hun eventuele partners bij pa en ma willen blijven wonen …

‘Eén van onze kinderen heeft veel zin om naar het buitenland te vertrekken voor een tijdje. Prima! Hij moet zijn leven leiden. En hij wéét dat hij hier altijd welkom is in zijn eigen ruimte. We hebben altijd aan onze kinderen verteld dat ze hier zo lang mogen blijven wonen als ze willen, mits goede afspraken natuurlijk. Ik kom zelf uit een arbeidersgezin, maar we hadden niks te kort. Zo willen wij het hier ook. Door onze grote behuizing en grote binnenkoer organiseren de kinderen hier vaak feesten. Ze zijn actief in de jeugdbeweging, dus er is altijd wel iets te doen. Oudejaarsavond vieren? Ook dat gebeurt hier natuurlijk, en ze weten dat moeder graag helpt om hapjes en drankjes te bereiden.’

Mobiele zorgwoning

‘Mijn oude mama woont nog zelfstandig, met flink wat hulp, maar we zijn toch aan het uitkijken naar een mobiele zorgwoning, zo een soort containerwoning die we in onze tuin droppen, zodat moeder onder onze vleugels kan leven. Dan hebben we pas écht een kangoeriewoning, hé, met drie generaties!’

‘Uiteraard zou het leuk zijn dat, wanneer wij stokoud zijn, we hier in ons eigen huis blijven, terwijl één of meerdere kinderen hier ook hun leven leiden. Je denkt daar nu nog niet dagelijks over na, maar worden allemaal ooit oud natuurlijk. Zoals het nu is, is het hoogst gezellig. Veel leven in de brouwerij en wij die langzaam verder werken aan de levensdroom. Meer moet dat niet zijn.’

DOSSIER: Onder één dak

icoon huisIn het dossier Onder één dak schenken we aandacht aan populaire en minder populaire woonvormen voor senioren van vandaag. Daarvoor zijn wij op bezoek gegaan bij enkele van onze lezers die hun ervaringen wilden delen: onder andere ervaringen over wonen met boemerangkinderen, over kangoeroewonen, groepswonen, assistentieflats en woonzorgcentra komen aan bod. Uiterst interessante lectuur voor wie ook tijdig wilt nadenken over hoe hij of zij in de toekomst zal wonen.

Lees verder in het dossier Onder één dak:

Auteur: Rudi Moeraert

0 reacties

Login Registreer

Rudi Moeraert

Rudi Moeraert (62) werkte ruim dertig jaar voor de Vlaamse kranten (Het Laatste Nieuws, Het Nieuwsblad, De Gentenaar). Hij reisde de wereld rond in het kielzog van de Belgische vorstenparen. Van Boudewijn tot Filip. Hij maakte een leven lang reportages over de meest diverse onderwerpen, en op de meest diverse plekken ter wereld, schreef een massa kursiefjes en is tegenwoordig ook en vooral opa van vier kleinkinderen. Hij bouwde een paar jaar geleden een nieuw huisje met het oog op de toekomst en interesseert zich bijzonder voor de nieuwe vormen van samen-wonen, en de mix van verschillende generaties onder één dak.

Meer artikels van Rudi Moeraert

Recente Artikels

Gerelateerde Artikels