De zon komt op en brengt de dag, als vroeger
Ik droomde dat jij naast mij lag, als vroeger.
Het zijn maar dromen en, ik weet
Dat mijn eenzaam hart jou nooit vergeet,
En dat het nooit meer zo zal kunnen zijn, als vroeger

Wanneer ik in de spiegel kijk, als vroeger,
En jouw hand door mijn haren strijkt, als vroeger,
dan lieg ik mijzelf maar iets voor,
want ik weet dat ik jou voorgoed verloor
En dat jij nooit meer bij mij kunt zijn, als vroeger

Als ik 's avonds wandelen ga, als vroeger
En tegen jou te praten sta, als vroeger
Dan kijkt men mij verwonderd aan
Want men ziet niemand naast mij staan,
Toch denk ik dat jij nog bij mij bent, als vroeger

Dit gedicht werd ingezonden door Gerard.

Schuilt er in jou ook een dichter? Stuur dan jouw gedicht naar redactie@sennetmagazine.be en wie weet lees je het wel in één van de volgende edities van SenNet Magazine!