Boven mijn hoofd oefenen ontelbare
regendruppeltjes op het platte dak,
ze repeteren gezwind een nieuwe dans,
ik noem hem eenvoudigweg de tik-tak.

Eerst tokkelen ze vlug en kordaat, dan
schakelen ze over naar traag en zacht,
voor mij, slapeloze ziel, klinkt dit alles
als een leuk melodietje in de nacht.

Ik luister gelijktijdig naar ‘t gefluister
en het rustig zoemen van de wind,
‘k hoor het tikken op de ruiten, het
lijken wel trippelpasjes van een kind.

Even onzeker, dan weer sneller en beter,
uiteindelijk lukt het toch in gelijke cadans,
ik sluit tevreden mijn ogen en dommel in,
zodat ikzelf nu verder in dromenland dans.

Dit gedicht werd ingezonden door dvp.

Schuilt er in jou ook een dichter? Stuur dan jouw gedicht naar redactie@sennetmagazine.be en wie weet lees je het wel in één van de volgende edities van SenNet Magazine!