Dat gevoel...
Een prachtig getrimde zeilboot
aan de wind met gestrekte volle zeilen
hij leeft in mijn handen
Leefde ik maar in de jouwe
jij terug in de mijne

Ooit was je als een trillende vioolsnaar
Trilden we samen op dezelfde partituur
Speelden we samen dezelfde symfonie
Verdwaalde ik hopeloos verloren in
't oceaandiep groene van je ogen

Jij was mijn wijdse zee die ik steeds
Opnieuw wilde bevaren en veroveren
Onder een gouden zon
Onder een zilveren maan
Olieglad of met schuimend brekende golven
Bij fluisterwind of schreeuwende vlagen
Het was mij allemaal even lief
Als jij mijn oceaan maar was:
Jouw golven mij maar dronken maakten
Ik jouw zout mocht smaken!

Dit gedicht werd ingezonden door DY.

Schuilt er in jou ook een dichter? Stuur dan jouw gedicht naar redactie@sennetmagazine.be en wie weet lees je het wel in één van de volgende edities van SenNet Magazine! 

Niets missen van SeniorenNet? Volg ons op Facebook en schrijf je gratis in voor onze wekelijkse digitale nieuwsbrief, SenNet Magazine!