Moet het rijmen?
Moet het kloppen?
Moeten lettergrepen wijken
om op poëzie te lijken?
Mag het een tussentaaltje zijn?
Of is algemeen Nederlands de norm?
Moet ik schrijven over de natuur?
Of gevoelens, geven die niet meer vorm?
De natuur, da’s schoon.
Gevoelens, da’s puur en echt.
Of heeft een gedicht een therapeutisch effect?
Het nut van poëzie
Dichten. Het is meer dan enkel wat letters op een papier zetten. De definitie van poëzie was vroeger makkelijker te vinden: lessen over religie en geschiedenis werden toen in dichtvorm gegoten om ze zo gemakkelijker te kunnen onthouden. In het verleden werd poëzie ook vaak gebruikt voor protestcolumns.
Vandaag heeft poëzie een andere invulling gekregen. Zo is het onder andere een designvorm geworden. Stap eens iemands slaapkamer binnen. Op de muur vind je ongetwijfeld een kort gedicht. Of gewoon op een kop koffie, een bord of een dienblad kan je al gedichten vinden. (Foto: Pinterest)
Poëzie maakt je scherper
Poëzie is uiteraard meer dan design. Je weet dat een gedicht een boodschap heeft, al is het gewoon ‘geniet van deze woorden’. Die verborgen boodschap zie je meestal niet als je een gedicht slechts één keer leest. Je moet het gedicht een paar keer lezen, herlezen en puzzelen, tot je het echt begrijpt. Daarmee leren gedichten je om eens buiten de lijntjes te denken, om verder te denken dan woorden.
Poëzie als teletijdmachine
Tegenwoordig zijn de dagen voor de meeste mensen een race tegen de tijd. Voor we het weten vliegen we onszelf voorbij. Enkel op vakantie maken we soms tijd om stil te staan bij de kleine dingen en om even te beseffen dat de tijd best wel traag gaat. Poëzie kan je even dat vakantiegevoel geven. Gedichten laten je stilstaan bij kleine dingen, bij de drup van de regen, bij het vallen van een blad en al snel voel je de tijd afremmen.
Rust in je hoofd
Nog intenser dan een gedicht lezen, is er zelf eentje schrijven. De schrijver komt zelf tot het besef van het wonder van een regendruppel. Hij heeft er zich zelf over verwonderd, hij heeft er zelf bij stilgestaan. Een dichter heeft daarmee zelf de tijd genomen om te onthaasten en om even niet met de dagdagelijkse dingen bezig te zijn. Dat helpt je om totaal te ontspannen en om je geest rust te geven.
Dichten kan ook een therapeutische werking hebben. In een gedicht schrijf je over gevoelens, over negatieve gevoelens die je, ze zeggen het zo mooi, van je af schrijft. Je schrijft ze weg, vanuit je hoofd naar het papier. Schrijven is een manier om je gevoelens te verwerken, om ze te ordenen en om alles een plekje te geven.
Poëzie is de culturele vorm die onze cultuur heeft gereserveerd voor de exploratie van het innerlijke leven.
Zo schreef Maaike Meijer, Universitair Hoofddocent bij de Vakgroep Vrouwenstudies Letteren aan de universiteit van Utrecht. Daarmee bedoelt ze dat je met poëzie ‘het innerlijke’, je gevoelens dus, aan de buitenwereld kan tonen en zo de innerlijke strijd kan oplossen. Dat kan natuurlijk ook bij een psychiater, maar dan heeft de rest van de mensheid er niets aan. Gedichten worden op papier gezet en kunnen gelezen worden door andere mensen, mensen die misschien wel dezelfde strijd voeren als de dichter. Zo kunnen gedichten ook andere mensen helpen.
Heb jij al eens een gedicht geschreven? Welke effecten had het op jouw mentale ik?
Deel je je gedichten graag met de lezers van SenNet Magazine?
-> Stuur ze naar redactie@sennetmagazine.be en wie weet lees je ze wel in één van de volgende edities!
Niets missen van SeniorenNet? Volg ons op Facebook en schrijf je gratis in voor onze digitale nieuwsbrief, SenNet Magazine!
Auteur: Katrijn De Bleser

1 reactie
Pssss poessie, poessie …poessie miauw
Hoe lok je een kat of een kater ?
.… nee laten we dat maar voor later.
Hoe lok je een méns naar POËZIE,
met .. poëzie, poëzie, …. poëzie ?
Hoe kan je zijn hart raken,
de snaren van zijn ziel betokkelen,
als de hersenen muurvast blokkeren
om het verstand te laten domineren ?
Door opnieuw en steeds weer te proberen
de rede door én met gevoel te overstijgen.
Door veel zuchten, zwoegen en hijgen
zoveel letters en woorden te sprokkelen,
opdat misschien ooit een idee, een gedachte
in een gedicht, die muur doet afbrokkelen.
En dan, ….de gaten ONgedicht laten,
zodat hersenschimmen kunnen ontsnappen
aan de harteloze soldaten van het verstand,
en dolende zoekende, smachtende zielen
in het voorgeborchte van een mensenhart
hun verstand kunnen verliezen in …POËZIE…
Psssss poëzie, poëzie…..poëzie wauw
Hier heb je enkele woorden in brokjes,
mijn ha-rt, mijn zi-el voor jouw ve-rs-tand.
rdckx (21 maart 2018 )