Aan het woord: mentor Maridy en administrator Edina

Groot succes

Onze gedichtenwedstrijd was werkelijk een groot succes dit jaar! Zowel onze ouwe getrouwe schrijvers als splinternieuwe leden konden ons verblijden met hun gedichten tot 6 februari, het einde van de Poëzieweek. Maar liefst 48 inzendingen moesten beoordeeld worden door onze juryleden. Geen makkelijke klus, want het waren stuk voor stuk pareltjes. Gelukkig wisten we enkele grote namen te strikken.

De jury

Ina Stabergh publiceert sinds 1981 proza, poëzie en toneel, zowel voor jongeren als voor volwassenen. In 2006 werd zij door de stad Diest officieel aangesteld als eerste stadsdichter. Hierdoor is ze ook de eerste vrouwelijke stadsdichter van Vlaanderen. In haar lezingen behandelt zij thema's zoals liefde, afscheid, pesten, discriminatie en verdraagzaamheid.

Jan Vanhaelen is een oud-leerkracht Nederlands uit Halle. Hij stichtte de Werelddag Kinderen en Poëzie in Vlaanderen en Nederland, was medestichter en promotor van Jeugd en Poëzie, organiseerde tientallen poëziefeesten, -wedstrijden, boekenbeurzen ... Meer dan anderhalf miljoen kinderen en jongeren maakten dankzij hem kennis met de wereld van de poëzie en velen onder hen gingen niet alleen lezen, maar ook zelf schrijven. 

Arno van Vlierberghe is auteur, dichter en essayist. Zijn werk verscheen onder andere in ‘Het Liegend Konijn’, ‘Deus Ex Machina’, ‘nY’, ‘Dietsche Warande & Belfort’ en op ‘hard//hoofd’ en ‘Samplekanon’. Zijn debuutbundel Vloekschrift verscheen in 2017 bij het balanseer.

Magda Indigo is fotografe met een passie voor taal. Haar foto’s worden meestal vergezeld van schitterend proza. Zij is Belgische, geboren in Brugge en woont in het prachtige graafschap Yorkshire in Engeland.

Augusta Couillandre moest verstek laten gaan wegens ziekte.

Nek-aan-nekrace

De juryleden namen hun taak meer dan ernstig. Na veel wikken en wegen, kregen we uiteindelijk dan toch het verdict te horen. Het moet gezegd: het was een nek-aan-nekrace zoals blijkt uit onderstaande puntentelling.

Wij willen dan ook graag al onze dichters van harte bedanken voor hun inzet. En, vergeet niet, er zijn geen verliezers, iedereen die deelnam, kreeg punten en is een winnaar!

Een hartelijk proficiat aan de winnaars.

Ook aan onze juryleden onze oprechte dank voor hun medewerking!

Maridy en Edina

En dan volgt hier het resultaat:

Derde plaats (30 punten):

Nu

Op de melodie
van een lied
uit ’t verre verleden
herken ik,
nu……
nog composities….
in herinnering. 

Ik was veel kleiner,
toen…… 
jonger dus.
Ik hoorde nog
de merel fluiten,
en zilveren klank
van kinderstemmen…

Nu blijven dagen
 stil…maar helder
 en zie ik mezelf,
door jaren gepasseerd
berustend, blijer,
ouder, wijzer
nu……  

Op de tune
van een vrolijk deuntje
uit lang voltooide tijden
luister ik genoeglijk
met mijn ogen
en mengt stilte zich
nu in evenwicht, 

Maridy

Gedeelde tweede plaats (allebei 31 punten):

Ik zocht je.

Ik zocht je,
tussen stammen van bomen,
onder de kruin van de rode beuk.
In de lucht
tussen wolken,
in een diepe zucht.
Zelfs in de branding
die om mijn voeten speelt.

Ik vond je niet.
Niet naast het kussen op mijn bed,
niet bij de vijver in het park.

Maar ik heb je weer gevonden,
op de plek waar je steeds al was,
veilig in mijn hart.

Diana23

Misschien

Misschien
heel misschien ga je dood,
niet zeker,
maar misschien.

Ze kijken,
ze prikken,
ze luisteren
en knikken.
En fluisteren,
misschien.

En ik zie,
ik weet,
ik voel,
jouw angst,
de pijn van niet te weten,
maar misschien.

Misschien,
is maar een woord,
het zegt niets over hoop,
of kracht,
of liefde.

Misschien, misschien ga je dood,
misschien ook niet.
En anders,
anders, wil ik
met je mee.

Diana23

DE WINNAARS:

Gedeelde eerste plaats (allebei 33 punten):

Stad in de regen

Niets ontziend
stort regen zich op de kleine stad.
Een stille steeg, kronkelend als een kromme ruggengraat.

Uit regenpijpen,
te kort om de grond te raken,
gulpt water,
dat in slingerbeekjes een weg zoekt
tussen glibberige kasseien
naar een open goot,
die de toevloed niet meer kan leiden.

Regen gutst
langs uitgemergelde gevels,
trommelt op een vergeten luifel,
spettert op werkeloze terrastafels,
tokkelt op glas.

Een klad mussen tatert een opening
in het gordijn van regen.
Een jankende kat
vindt een schuilplaats,
te klein voor een mens.

De stortbui 
doordrenkt mijn zomerse kleren,
zuigt zich in mijn kille huid.

Druppels glijden langs neus en wangen.
Modder spat op zwaarder wordende benen.

Thuis hangt een regenjas droog in de kast.

Taxandriaan

Solitude

Ik wou zo graag een huis met hoge ramen,
waar bij het ochtendgloren
herinneringen uit vervlogen tijden
met het zonlicht binnenglijden, 

en grote kamers met houten vloeren
waar de echo van jouw stem immer zingt 
en in het kraken van de planken 
jouw voetstap nog steeds weerklinkt,

een grote tuin waar ’s avonds, 
als de dag geen dag meer is,
de wind in de wilgen 
ons liefdeslied fluistert

tot de nacht geen nacht meer is,
tot de dag weer ademt
en alle schaduwen verdwenen zijn
en de zon weer door de hoge ramen glijdt.

Edina