Rozemarijn S. was haar naam.
ik dacht het zal voor Salie staan

ze ving mij in haar hagewinde
om mij, heer Moes, aan haar te binden

mijn mierikswortel schoot omhoog
in ’t zachte lievevrouwbedstro

de grote weegbree werd een wieg
‘k word kankerbossie als ik lieg

ons Wilgenroosje is een schat
half kattenstaart, half duizendblad

Marijntje geeft haar vogelmelk
uit langgerekte aronskelk

de guldenroede spaar ik niet
mijn vurige papavergriet

heeft nu een pronkerwt in ’t verschiet
geen anemoon die het nog ziet

als weer een narcis wordt geboren
Ik heb ze wel verdiend…
mijn imposante riddersporen!

Dit gedicht werd ingezonden door Guido.

Schuilt er in jou ook een dichter? Stuur dan jouw gedicht naar redactie@sennetmagazine.be en wie weet lees je het wel in één van de volgende edities van SenNet Magazine! 

Niets missen van SeniorenNet? Volg ons op Facebook en schrijf je gratis in voor onze digitale nieuwsbrief, SenNet Magazine!