Al was het met de onbeholpen passen
van mijn eerste prille dans,
met klamme handen en rode wangen.

Je danste voor het eerst met mij ...

Ik voelde je lichaam nabij,
en hield mijn armen verkrampt
van danig gespannen verlangen.

Je danste nog steeds met mij …

Het heeft jaren gekost
om de passen te tellen
en de zwier te vinden die moest.

Maar ik danste nog altijd opnieuw …

Ik voel de slow op maat van mijn hartslag,
de rock ’n roll op zijn ritme,
onze tango met al onze passie.

En we dansen telkens weer …

Laat onze armen wervelen op de sirtaki,
onze heupen wiegen op een Braziliaanse samba
en gekke sprongen maken in een groepjesdans.

En laat ons verder dansen ...

Laat mijn lijf in dat van jou versmelten,
laat de gensters vliegen over en weer
en de siddering over mijn rug glijden.

En laat ons nog eeuwig blijven dansen
op het gospelritme van een engelenkoor ...

Dit gedicht werd ingezonden door Paul.

Schuilt er in jou ook een dichter? Stuur dan jouw gedicht naar redactie@sennetmagazine.be en wie weet lees je het wel in één van de volgende edities van SenNet Magazine! 

Niets missen van SeniorenNet? Volg ons op Facebook en schrijf je gratis in voor onze wekelijkse digitale nieuwsbrief, SenNet Magazine!