Een zondag zo warm en zo stil,
geen grootspraak. Wat leeft, steekt
zich weg in de tuin.
We zoeken een rustpunt, we willen
nu even alleen zijn, niets anders.
Zo’n zondag verstilt ons. De zon schijnt.
Vandaag zitten wij in een hoek,
van de wind weg.
Vandaag lijkt de hemel zo ver – is hij ver?
Wellicht wel, maar het leven is hier:
in de wind, dicht bij ons.
Dit gedicht werd ingezonden door Eric.
Schuilt er in jou ook een dichter? Stuur dan jouw gedicht naar redactie@sennetmagazine.be en wie weet lees je het wel in één van de volgende edities van SenNet Magazine!
Niets missen van SeniorenNet? Volg ons op Facebook en schrijf je gratis in voor onze wekelijkse digitale nieuwsbrief, SenNet Magazine!
8 reacties
OMI/Els
MIJMEREN IN MIJN TUIN :
Moment van leven
Rustig blijven staan
Voelen wat je hebt
Weten wie je bent
En verder gaan
Het hoofd leeg
Het hart vol
Doorgaan
Vallen
Steeds weer opstaan
Diep inademen
Zuurstof om te leven
Om dan krachtig uit te ademen
Ontdekken wat het is
om gelukkig te zijn
Weinig kan veel zijn
Mijn handen liggen stil
Niets moet, niets is toevallig
Moment van stille rust
Overdenking
In zalig niets zijn
Alleen maar te zijn
2012 rdckx Stil geluk, verstild geluk,
in balans met jezelf, moment van leven
Je hebt dat mooi verwoord.
Op zondag,
als de zon de lucht doet trillen
en de stilte oorverdovend is,
tot de wind je wang streelt
is er rust in zaligheid.
groetjes,
paul