Dossier ‘Niet alleen, wel eenzaam’ - Sociaal contact opbouwen
‘Ik ben ongehuwd, ik heb geen kinderen en dus ook geen kleinkinderen. Nochtans zie ik wel graag kinderen, maar het is er nooit van gekomen. Op zich ben ik daar gelukkig mee. Maar toen ik 55 jaar was, begon ik te ervaren dat kinderen juist verbindingen geven: er wordt over gepraat, ouders en grootouders delen verhalen over de kinderen en zijn druk bezet met babysitten.
Alleenstaanden willen vaak geen diepere contacten. Ze zitten in groepen en in clubs, dat wel, maar daar blijft het bij. Teleurstellingen in het leven maken sommige mensen wat verbitterd of angstig. Mij niet. Ik ben alleenstaand, maar ik sta open voor vriendschappen en om nieuwe dingen te leren. Ik heb best wel veel sociale contacten, ik ben zelden alleen, maar toch is het moeilijk om nieuwe vriendschappen te smeden, echte vriendschappen. En dan voel ik me soms eenzaam.’
Vanaf een bepaalde leeftijd lijkt het moeilijk nieuwe vriendschappen op te bouwen. Hoe komt dat?
Professor Goossens: 'De leefwereld van ouderen is helemaal anders dan die van mensen die wat jonger zijn. Jongere mensen zijn gericht op dingen doen in groep, met vrienden of binnen een vereniging. Ouderen zijn eerder op het gezin gericht, dat is zo gegroeid door de jaren heen. Ze hebben de drukste periode van hun leven net achter de rug. Dat was een periode waarin ze steeds bezig waren met hun huishouden, hun job, de school en hobby’s van de kinderen. Nieuwe vriendschappen smeden was in die periode niet nodig. Die kwamen soms vanzelf want in dat drukke leven kwamen ze steeds met nieuwe mensen in contact. Als die drukke periode achter de rug is, moeten ze plots moeite doen om nieuwe vriendschappen op te bouwen. Maar hoe moet dat nu ook alweer?'
Als je het druk hebt, lijken vriendschappen vanzelf te komen omdat je steeds met nieuwe mensen in contact komt.
Dan maar wat dichter bij huis gaan zoeken. Heb je enkele tips om van een buur een goede vriend te maken?
'Begin rustig contacten te leggen, ga niet overhaast te werk. Maak een taart maar vergeet eieren te kopen in de winkel. Ga bij je buur aankloppen en vraag of je eieren mag lenen. Als je dan toch al aan de deur staat, kan je vertellen dat je er taart mee gaat bakken. Dan vraag je meteen maar of je buur ook zin heeft in taart. Je kan hem een stukje brengen of hij kan op de koffie komen. Zijn er kleine kinderen in huis? Misschien kunnen ze dan wel een babysit gebruiken? In ruil kunnen je buren misschien wel wat boodschappen voor je meebrengen als ze naar de supermarkt gaan. Elkaar helpen is dikwijls het begin van een goed sociaal contact.'
Lees ook: Nieuwe vrienden maken? Nee hoor, daar ben je niet te oud voor!
Maar je kan je niet met iedereen verbonden voelen, toch? Zo vertelde een man ons dat hij zich eenzaam voelt terwijl zijn kinderen en kleinkinderen op bezoek zijn. Hoe kan dat?
'Dat heeft alles te maken met de verwachtingen. Die man had misschien verwacht dat zijn kinderen of kleinkinderen leuke verhalen gingen vertellen over hun job of over school. Of misschien net het tegenovergestelde: dat ze zouden vragen hoe het met hem gaat zodat hij kon vertellen wat hem bezighoudt. Als de gesprekken tijdens de familiebijeenkomst dan de hele middag over technologie gaan, strookt dat totaal niet met het gezellige beeld waarop de man gehoopt had. Hij voelt zich eenzaam met zijn niet ingeloste verwachtingen. Ook dat is een vorm van emotionele eenzaamheid. Je bent niet alleen eenzaam in de pure zin van het woord maar je voelt je wel alleen met je gedachten en je gevoelens. Emotionele eenzaamheid komt ook vaak voor binnen relaties. Als de leefwerelden van partners te ver uit elkaar liggen, kunnen ze zich eenzaam voelen omdat ze niet kunnen praten met elkaar over wat hen bezighoudt.'
Leen eieren bij de buren of bied aan om te babysitten. Elkaar helpen is dikwijls het begin van een goed sociaal contact.
BEEGO heeft het deze week over artificiële intelligentie. Kunnen geprogrammeerde robots die leegte dan misschien oplossen?
'Ik denk dat we daar nog niet klaar voor zijn. Ik zeg niet ‘nee’, maar de vraag is vooral of zo’n robot emoties wel correct kan interpreteren. Eenzaamheid is een gevoel, een emotie. Een menselijk gezicht is door andere mensen al niet altijd zomaar te lezen, laat staan door een robot. Ik denk dat robots daar vandaag nog niet echt op kunnen inspelen. Wat volgens mij wel kan werken, zijn robots die je beschouwt als een kind, zodat de persoon die zich eenzaam voelt iets heeft om voor te zorgen. Zo heeft hij of zij het gevoel dat hij er voor iemand moet zijn.'
Maar daarvoor hebben we vandaag misschien wel honden en katten?
Bedankt, professor! Volgende keer praten we voort over moderne technologieën en eenzaamheid.
Lees in dit dossier ook:
- 'Ik ben niet alleen. Toch slaat de eenzaamheid soms ongenadig toe'
- 'Hoe kom ik uit deze isolatie? Ik ben bang voor de toekomst'
Niets missen van SeniorenNet? Volg ons op Facebook en schrijf je gratis in voor onze digitale nieuwsbrief, SenNet Magazine!
Auteur: Katrijn De Bleser
14 reacties
vriendelijke groeten uit schiplaken
Wij (ook 65+) zijn jarenlang bij een wandelclub geweest. Op de steeds afnemende rustposten is niets meet om even te gaan zitten; maar ondertussen zien wij 30 à 50 zitplaatsen 'bezet' door jassen ed. Dus hebben wij ons lidmaatschap van de wandelclub gestopt.
Het is precies alsof onze samenleving (en zeker 65+) bestaat uit eerste rangs burgers die zich alles mogen permitteren en andere die enkel goed genoeg zijn om voor alles op te draaien
dit van die jassen een een triestige waarheid (en zeker bij 65+). Dit ervaren wij wekelijks in de schaarse rustposten van de wandelclubs; daarom dat wij ook ons lidmaatschap gestopt zijn.
Het is alsof de maatschappij bestaat uit mensen die zich alles mogen veroorloven en andere die ervoor altijd maar moet n opdraaien
Bij clubwandelingen is dit juist hetzelfde : in de schaarse rustposten is soms geen enkele zitplaats meer terwijl 30 à 50 stoelen worden bezet gehouden met jassen.
Dus zeggen wij : zij die alles bezet houden kunnen ook opdraaien voor de kosten en hebben zij ons lidmaatschap gestopt
mvg eric
Virtuele vrienden maken met veel "likes ". Met vier aan een tafel zitten allen met de smartphone i/d hand en stompzinnig naar elkaar chatten. Een ei lenen waarom? Er is toch een frituur of pita , doner kebab of pizza in de buurt ! Geschiedenis ,aardrijkskunde zijn overbodige vakken geworden , kijk maar eens naar Blokken dan krijg je de bevestiging van hun povere kennis op dit vlak .De Nijl ligt in Europa,de taal Zoeloe wordt in Zuid Amerika gesproken. Naar Turkije op verlof gaan maar zelfs niet weten dat Ankara de hoofdstad is. Bij ontmoeting met ouderen wordt er quasi niet begroet ,beleefdheid tov van ouderen is nihil,respect evenmin.Wat ze eventueel rechtstreeks zonder smartphone onder elkaar zouden te vertellen hebben weet ik niet . Ik vermoed dat die professor Goossens zich weinig onder de jonge mensen begeeft !
Zelf ben in lid van verschillende verenigingen ,dit zijn dan ook mijn persoonlijke bevindingen !
Eenzaamheid is niet omdat je alleen woont, maar wel omdat je niemand hebt die in volle vertrouwen kunt nemen.ik ben 37 jaar gehuwd geweest heb samen met mijn vrouw veel geheimen gedeeld ,je voelt je verbonden met iemand, ook al bent je niet samen weet je dat er iemand op je wacht, mijn vrouw is gestorven, en ben mij eenzaam beginnen voelen,opper vlakkige vrienden heb je genoeg ,maar lost de eenzaamheid niet op.
Na vijf jaar eenzaamheid heb ik een relatie van 14 jaar gehad, maar nooit de eenzaamheid opgelost , want wees gerust ,dat is lang niet wat je in je eerste huwelijk hebt opgebouwd vertrouwen eenzaamheid ken je dan niet.in mijn vriendschaps relatie heb ik wel veel kommer en kwel gekend , maar nooit de eenzaamheid opgelost, en daar is precies de eenzaamheid ligt ,ge hebt niemand meer die echt in vertrouwen kunt nemen. Ik heb nu een relatie breuk.Maar voel mij niet eenzamer dan toen ik en relatie had .vertrouwen daar gaat de eenzaamheid over en denk dat is geborgenheid voelen.
hopelijk wordt je nooit ziek of hulpbehoevend.
mvg eric
Carra