Goed voorbereid, maar niet op alles
Enkele jaren geleden kozen mijn man en ik ervoor om naar de zon te verhuizen. Na het verlies van mijn schoonmoeder realiseerden we ons dat het leven te kort is en dat we moeten genieten van elke dag. We namen allebei ontslag en verkochten ons huis. We hadden alles op voorhand goed uitgestippeld en maakten ons weinig zorgen. We waren immers al 14 jaar getrouwd, hadden een sterk huwelijk en een prachtige zoon.
Mijn man vertrok 4 maand eerder naar onze bestemming Tenerife, om alvast aan de slag te gaan en alles ter plaatse te regelen. Ik handelde de verkoop af van ons huis in België. De langeafstandsrelatie was moeilijk, maar door onze smartphones bleven we verbonden. De vrijheid die er plots was, deed ook deugd. Het was een dubbel gevoel.
Eenmaal herenigd in Tenerife was het zalig. Euforie stak de kop op. Maar er was ook veel te regelen, en door de vele veranderingen merk je snel hoe jullie van elkaar verschillen. Terwijl de ene apen en beren op de weg ziet, zoekt de ander naar opportuniteiten. De grond zakte weg vanonder mijn voeten: plots had ik geen zekerheden meer. Er volgden veel discussies, want we zagen de dingen anders. Mijn man stond al verder dan ik. Hij heeft me vaak moeten geruststellen voordat ik me thuis begon te voelen. We zijn heel anders, en in deze situatie is dat goed. We konden op elkaars krachten bouwen.
Betere mensen
Zijn geruststellende woorden had ik hard nodig, want het duurde zes maanden voordat ik me weer goed voelde. Ik ben mijn man daarvoor heel dankbaar, nu nog meer dan vroeger. Het heeft ervoor gezorgd dat we nu in een situatie leven waar meer tijd is voor gesprekken en open dialogen. Er is minder stress en we kunnen meer genieten. Onze relatie bloeit open. Een fijne wandeling kunnen maken, genieten van lekker eten, en de connectie met zon, zee en strand ... wel, dat verandert een mens. Ik denk dat we betere mensen zijn geworden.
We hebben meer respect en bewondering voor mekaar, net omdat we fier zijn op wat we gedaan hebben. Samen een droom realiseren, maakt de band hechter. We helpen elkaar en anderen waar we kunnen, net omdat we er bij stilstaan dat hulp nodig is. We waarderen wat we hebben. Al konden we in België meer verdienen, toch is onze levenskwaliteit hier groter, en dat heeft een positieve invloed op de band met elkaar.
Kop of munt
Nu besef ik dat we een groot risico hebben genomen en dat er meer valkuilen zijn dan ik dacht. Het is kop of munt voor je relatie, erop of eronder. Dat voelt ook zo aan als we met anderen koppels praten. We hebben een afspraak gemaakt die we ondertussen al vaak hebben gebruikt: als de een het moeilijk heeft, dan moet de ander een tandje bijsteken om ons beiden en het gezin vooruit te trekken.
Communicatie blijft noodzakelijk, blijven praten over wat er op je afkomt en wat er veranderd is. Door te verhuizen naar het buitenland zie je het leven anders, je komt uit je comfortzone en ontmoet nieuwe mensen uit andere culturen. Dat verrijkt je leven, maar maakt bij iedereen andere opvattingen los. En dat mag, dat laat ik los, ieder zijn mening, zolang je maar met elkaar een intieme band behoudt.
Aanrader?
Verhuizen naar het buitenland is geen makkelijke stap. De kans is groot dat je relatie uit balans geraakt. Maar als je daar samen doorkomt en je terug een evenwicht gevonden hebt, dan hebben de voordelen van een verhuis wél een positieve invloed op jullie als liefdeskoppel, de connectie is groter. Maar ik geloof niet dat een nieuw avontuur in het buitenland een vlucht kan zijn voor reeds bestaande problemen tussen elkaar. Daar kan een ander land niets aan veranderen.
En de toekomst, wat brengt die? Die vraag krijg ik vaak. Zullen we in Tenerife blijven wonen? Wat als er iets gebeurt? Wat als de relatie niet meer lukt? Ik heb de indruk dat mensen vergeten dat ze in België ook de toekomst niet kunnen voorspellen. En dat kan ik ook niet. Al maken we alvast samen plannen voor de toekomst, we trachten vooral in het hier en nu te leven en daar ten volle van te genieten.
Niets missen van SeniorenNet? Volg ons op Facebook en schrijf je gratis in voor onze digitale nieuwsbrief, SenNet Magazine!
8 reacties
Mijn tweede geluk gevonden, met vallen en opstaan.
Genieten van onze oude dag kontakt / sociaal / gewoon leven ondanks het weder kan je alleen echt daar waar je thuis bent.
Groetjes
Wij (ouder koppel 75 jr) hadden sinds 1987 een buitenverblijf in Spanje. Sinds 1995 wonen we er (in nieuw huis sinds 2001). Het verlofgevoel kennen wij niet meer. Wij gaan elders op verlof.
Wij kwamen echter nooit hier om er tot de dood te blijven. De laatste jaren is het meer een kwestie van: doen we er nog een paar jaar bij of is het voldoende geweest. We hebben steeds ons huis in Belgie behouden (2e verblijf) en kunnen daar terug naar toe.
We hebben inmiddels heel vele koppels gezien die ’t na 5 jaar voor bekeken houden.
Besef ook steeds: onze ziekenzorg staat mijlen boven het Spaanse systeem.
Belgie mag een bananenrepubliek zijn, Spanje is een verdekte dictatuur, waar men in administratieve kafkaiaanse rompslomp verzinkt.
Het is niet eenvoudig ! Onderschat het niet! Bezint eer ge begint!
Rita. Uit Nederland