Weldaad voor de mobiliteit

Sommige van de deelnemers waren aanvankelijk eerder sceptisch, omdat ze al zolang niet meer gedanst hadden of ervan uitgingen dat ze het door ziekte fysiek niet meer zouden aankunnen. Al snel bleek echter dat de tango de functionele mobiliteit deed toenemen.

Uitdaging

Tijdens de danslessen moesten de parkinsonpatiënten ongewone zijwaartse en achterwaartse bewegingen leren maken en ook constant wisselen van steunbeen. Dit alles bleek eerder een uitdaging dan een hindernis, een resultaat waar ook de onderzoekers verrast van opkeken. De vooruitgang die de proefpersonen boekten na een twintigtal uren tango was te vergelijken met de resultaten van lotgenoten die in dezelfde periode kinesitherapie hadden gekregen waarbij oefeningen op kracht en lenigheid werden gedaan. Opmerkelijk: de tangodansers scoorden zelfs beter op evenwicht- en mobiliteitstests.

Hoopgevend

Het ging slechts om een beperkte studie, maar toch zijn deze resultaten hoopgevend. Dansleraar Guido De Smet, die bewegingsleer aan de K.U. Leuven studeerde, vindt het belangrijk dat tango parkinsonpatiënten op een speelse manier evenwichtsoefeningen laat doen.

Open bloeien

De resultaten kwamen ook tot uiting op de drie lessenreeksen die in het Gentse danscentrum Polariteit in samenwerking met de Vlaamse Dansliga plaatsvonden. “Er is duidelijk vraag naar deze lessen”, weet tangodocent Pol Van Assche. “Het is mooi vast te stellen dat tango heilzaam is voor de coördinatie en de motoriek van deze mensen die je ziet open bloeien.”

In balans

De lessen helpen de patiënten het lichaam in balans houden. Vooraleer met dansen begonnen wordt, krijgen de dansers oefeningen om het gewicht van links naar rechts te verplaatsen. Parkinsonpatiënten hebben door hun ziekte vaak een abnormale manier van lopen en ze krijgen door de danslessen meer coördinatie, flexibiliteit en zekerheid, zowel fysiek als mentaal.

En bovenal, dansen is gewoon leuk, zonder meer…

Stimuleren van de zelfstandigheid

 Het uitvallen van een lichaamsdeel of van diverse fysieke vermogens zoals bewegingsvermogen, cognitieve vermogens enzovoort, zoals dat gebeurt bij Parkinson, is een pijnlijke aantasting van de zelfstandigheid en identiteit. Om deze vermogens enigszins te behouden is de patiënt gebonden aan intensief en constant oefenen, therapieën, en het gebruik van medicijnen, met alle bijwerkingen.

‘Ik besefte dat er allicht gebruik zou kunnen worden gemaakt van vermogens die de patiënt nog wel bezit, maar allicht niet gebruikt, om het bewegingsvermogen te bevorderen. In de loop der jaren kreeg ik meer aandacht voor de therapeutische mogelijkheden van het stimuleren van bewustzijn en aandacht, en voor de positieve invloed van muziek, ritme en geluid op zowel lichamelijke als geestelijke gezondheid.

Uit eigen ervaring heb ik ondervonden dat het dansen op de maat van ritmische muziek een licht bewustzijnsverruimende invloed heeft. Zodoende heb ik ervaren dat muziek delen van de hersenen aan het werk zet die ik normaliter niet bewust gebruik. Dat inzicht leidde ertoe dat ik me ging interesseren voor de vraag of mensen die om welke reden dan ook bepaalde bewegingsproblemen hebben door neurologische problemen, wellicht door muziek en ritme op een andere manier zouden kunnen compenseren voor die functies die verloren zijn gegaan. Is het misschien zo dat bij deze mensen het gevoel voor ritmes intact is? Tenslotte is het zo dat het hart blijft kloppen, en dat is ook een oerritme dat we allemaal kennen.’ 

Sociaal aspect

Er is momenteel veel onderzoek gaande over Parkinson en beweging. Er is een sociaal aspect aan dansen. Je bent even onder de mensen, niet met je ziekte bezig en met alles wat je niet kunt. Tevens kan er in een ontspannen sfeer vriendschap ontstaan, en kan er over van alles worden gesproken.

Het dansen brengt bijna terloops allerlei bewegingen met zich mee die we haast nooit bewust maken in het dagelijks leven. Daardoor wordt zowel het spontaan bewegen, als het zeer bewust bewegen gestimuleerd.

Helaas zorgt de ziekte van Parkinson niet alleen bij de patiënt voor problemen, maar ook in de relatie met de partner. Daarin speelt isolement en een gebrek aan ‘lol’ en ontspanning een grote rol. Het samen dansen kan daarin welllicht voor sommigen een  doorbraak betekenen.’