Droomscenario
Voor heel wat Vlamingen is een relatie met een partner met wie je samenwoont (al dan niet van hetzelfde geslacht) nog altijd het droomscenario. Maar intussen is de maatschappelijke realiteit zo dat steeds meer mensen alleen wonen. In vele gevallen is dat een vrije keuze, maar lang niet altijd. Heel wat mensen wonen gedwongen alleen, omdat het tot een breuk met hun partner gekomen is of erger nog, omdat die overleden is.
Heel wat mensen zijn wel op zoek naar een nieuwe relatie, maar dat is vaak een calvarietocht. Datingsites en –bureaus boomen als nooit tevoren, maar slechts een minderheid vindt hier (opnieuw) het geluk.
Het belang van samenwonen voor de mentale gezondheid
Intussen worden steeds meer studies uitgevoerd naar het belang van samenwonen voor de mentale gezondheid. Niets voor niets wordt eenzaamheid intussen een van de grootste ‘ziektes’ van onze tijd genoemd. Eenzaamheid is volgens onderzoekers zelfs een groter gevaar voor de gezondheid dan kanker.
Zo verhoogt alleen wonen het risico op een depressie met 80%. Bij ouder wordende mensen die geïsoleerd leven verhoogt bovendien het risico op dementie.
Samenwonen is ook goed voor de lichamelijke gezondheid
Een opmerkelijke wetenschappelijke vaststelling: eenzame mensen roken vaker. Alleenwonenden lopen ook een groter risico op een hartaanval. Bovendien hebben ze twee tot drie keer minder kans om een hartaanval te overleven.
Eenzaamheid zorgt er bovendien voor dat mensen minder goed en eenzijdig gaan eten omdat ze het niet de moeite vinden om voor één persoon te koken of eten te gaan halen. Alleen op restaurant gaan is ook niet leuk.
Wie eenzaam is, komt ook minder vaak buiten. Minder mobiel zijn leidt ook sneller tot zwaarlijvigheid, met alle gevolgen vandien.
Alleen wonen kost geld
Moet je op je eentje een woonst afbetalen of huren dan is dat financieel een zware dobber. Om nog maar te zwijgen van alle onkosten zoals herstellingswerken, verzekeringen en diets meer. Noodzakelijke investeringen of werken worden vaak uitgesteld, met als resultaat dat een alleenstaande dikwijls in een steeds slechter huis of appartement woont.
Zelf wie een volledig loon heeft zal het moeilijk hebben om op zijn eentje alle kosten te dragen. Dit kan er toe leiden dat bespaard wordt op noodzakelijke medische uitgaven. Alleenstaanden zullen sneller in armoede belanden, en dit is dikwijls een vicieuze cirkel.
Nieuwe vormen van samenwonen gewenst
In 1970 was de gemiddelde leeftijd voor de man 68 en voor de vrouw 74 jaar, in 2020 is dat al 80 en 84 jaar.
We mogen verwachten 20 jaar langer van het leven te kunnen genieten, en op 65 jaar nog aan een nieuwe, kwaliteitsvolle levensfase te kunnen beginnen. Schitterend! Dit is in de geschiedenis van de mensheid nog nooit voorgekomen. Maar we moeten wel durven nadenken over hoe we dit als samenleving fundamenteel gaan aanpakken. De vraag rijst of onze maatschappij niet op zoek moet naar andere vormen van samenwonen en –leven. Niet iedereen wil een nieuwe relatie om mee samen te wonen.
Homemates helpt om eenzaamheid te bestrijden
Maar er zijn zeker mogelijkheden. Het project ‘Homemates’ wil mensen samenbrengen met dezelfde normen en waarden om een woning te delen. Op die manier kan je niet alleen heel wat geld besparen, maar ook werken aan je (geestelijke) gezondheid door van een huis opnieuw een thuis te maken.
Enerzijds wonen immers heel wat mensen noodgedwongen alleen in een veel te groot huis na een scheiding of het overlijden van de partner, en zijn anderen dan weer net op zoek naar een woonst.
Een woning delen die onderbewoond is leidt bovendien tot een optimalisatie van het woonpatrimonium. Bovendien houdt het mensen (langer) uit zorgcentra weg en wordt op die manier de onder druk staande zorgsector ontlast.
Wordt vervolgd...
11 reacties
nu wie gescheiden is mag niet samen wonen of moet dit aan geven voor domicilie alleen al en tevens word huur hoger waarom niet soort koppelwoning bouwen dat men elkaar in oog kan houden langs straat kant valt dit minder op dan men rusthuis zou neer planten waar toch onvoldoende verplegers zijn nu wel moet er druk knop voor nood aanwezig zijn voor nood gevallen dan
Als je 44 jaar gewerkt hebt(in de bouw) en wordt invalide door een serieuze hart aandoening ,ik ben 59 en heb nog geen recht op pensioen(te jong),dus ben ik nu invalide en krijg 50% van mijn inkomen,heb van ellende mijn huis moeten verkopen,en kan nu huren en leven maar moet heel voorzichtig zijn,want het geld vliegt de deur uit ,terwijl ik niks specials doe,wonen en eten voor de rest moet ik goed opletten want het spaargeld moet toe komen voor zolang als ik nog leef,en dat kan morgen al gedaan zijn of misschien achter 20 jaar ,ik leef op een tijdbom.maar als ik kon samen wonen en de huur en onderhoud van het huis (stroom water verwarming) dan was het leven simpeler,maar nee de staat moet alles hebben,als we met twee invaliden samen wonen hebben we samen het loon van 1 invalide,maar ik heb wel 44 jaar volle pot (alleenstaande 56%)inkomensbelasting betaald en degene die zou kunnen komen inwonen heeft ook de volle mep belastingen betaald,maar wat krijgen wij er voor terug ,een aalmoes,en we kunnen er niks aan doen,alleen wonen is dan het meest voor de hand liggend ,dan heb je nog een beetje inkomen,maar geen luxe.
Vier vliegen in één klap !
Meerdere oplossingen zijn mogelijk, Losse contacten, mantelzorg, inslapen ( vergelijk met babysit - maar dan voor senioren ) en, eventueel, als het klikt, kosten delend samenwonen. Woon in Beveren-Waas en kan mij makkelijk verplaatsen. Bel of SMS 0495 52 92 92. Groetjes Jo