Het eerste wereldkampioenschap veldrijden werd al in 1950 gereden, met de Belgen in een figurantenrol. Het zou duren tot in 1957 voor Firmin Van Kerrebroeck voor ons land een eerste (zilveren) medaille haalde.

Dit en nog veel meer weetjes vinden we terug in het boek 'Van eigen bodem. Belgen op het WK veldrijden' dat Freddy De Meester met ondergetekende over de geschiedenis van de belangrijkste cyclocross van het jaar schreef. Hieronder vindt u enkele fragmenten uit het boek.

Freddy was zelf een crosser in hart en nieren op bescheiden niveau, die tot zijn vijftigste zou koersen en gepokt en gemazeld is in het veldritwereldje. Hij kreeg de microbe te pakken van zijn nonkel Marcel De Meyer, bekend als een van de eerste veldriticonen die optrad als organisator van cyclocrosswedstrijden en 'manager avant la lettre' van grootheden als Albert Van Damme, Roger en Erik De Vlaeminck, Roland Liboton, Klaus-Peter Thaler, Radomir Simunek en nog zovele andere.

Georges Vandermeirsch in 1970 als 8ste eerste Belg op eerste WK

Op het eerste officiële wereldkampioenschap veldrijden in 1950 in Parijs maakten de Fransen voor eigen volk hun favorietenrol waar en eindigden op de eerste vier plaatsen. Georges Vandermeirsch uit Zingem (geboren in 1918) eindigde als achtste en mag zo de eer opstrijken van allereerste Belg in de uitslag van een WK cyclocross. Als kind was hij een echt belhamel en haalde allerlei kwajongensstreken uit. Hij groeide uit tot een sterke beer en was een verwoed jager en visser. De oorlog onderbrak zijn carrière. Eens de wedstrijden na de oorlog weer op gang kwamen groeide Vandermeirsch uit tot een ware krachtpatser met een speciale loopstijl. 

Firmin Van Kerrebroeck wint eerste Belgische (zilveren) medaille in 1957 in Edelare

Wijlen Firmin Van Kerrebroeck: “Dat een heuvelachtig parcours me lag, heb ik bewezen door op de Edelareberg, mijn eigen veld dus, elf van de dertien crossen te winnen die ik er heb betwist. Daaronder een kampioenschap van België, in 1956. Eén van de twee nederlagen was misschien wel mijn pijnlijkste, in 1957, toen het wereldkampioenschap op de Edelareberg werd betwist.
Ik heb er de hele wedstrijd voorop gelegen, maar in de laatste ronde heeft de Fransman Dufraisse, die het abonnement op de wereldtitel had overgenomen van zijn landgenoot Rondeaux, me ingehaald en achtergelaten. Ik zou waarschijnlijk niet verloren hebben zonder een ellendige lintworm die zich in de maanden vóór het WK in mijn ingewanden had genesteld. Men heeft mij ervan bevrijd één maand voor de titelren, maar ik had er toch wat krachten bij ingeschoten, net genoeg om niet tot op de streep weerstand te kunnen bieden aan de Fransman.”

Eindelijk goud voor Albert Van Damme in 1974

Albert Van Damme was in de jaren '60 en '70 de grote concurrent van Erik De Vlaeminck, die zevenmaal het WK zou winnen. Van Damme moest telkens weer op het wereldkampioenschap de duimen leggen, tot in 1974.

In afwezigheid van de op dool zijnde zevenvoudige wereldkampioen Erik De Vlaeminck waren alle ogen gericht op zijn broer Roger. Vader Gust Van Damme had de reis naar Spanje niet gemaakt in de overtuiging dat zijn zoon toch weer zou opgeven. Wat hij zich achteraf zou beklagen, want de ‘Leeuw van Laarne’ trok met Roger De Vlaeminck, de Fransman Wilhelm en de Zwitsers Zweifel en Frischknecht meteen in de aanval. De ontketende bloemist uit Laarne kende een ware topdag. In de tweede ronde kon enkel Roger De Vlaeminck nog even volgen, maar in de derde ronde moest ook hij Van Damme laten gaan.
Berten maakte er een ware eretocht van en wist eindelijk de lege plek op zijn indrukwekkend palmares in te vullen. Nochtans was de voorbereiding op het WK voor Van Damme niet vlekkeloos verlopen. Na zijn overwinning in het Spaanse Castedelfells op 14 januari had Van Damme last van een zware verkoudheid, zodat hij ternauwernood aan het BK kon deelnemen en daar Roger De Vlaeminck moest laten voorgaan.

Deze en nog veel meer verhalen over de verschillende categorieën bij zowel de mannen en vrouwen tijdens 70 jaar geschiedenis vind je in het boek 'Van eigen bodem. Belgen op het WK veldrijden', rijkelijk geïllustreerd met tal van foto's, uitslagen en cijfermateriaal. Ideaal om goed voorbereid naar het komende WK te kijken...

De wereldkampioenschappen voor de Belgen zijn intussen al bijzonder succesvol met in totaal 141 medailles:
Profs 72 (goud 30, zilver 23, brons 19)
Amateurs/beloften 47 (goud 20, zilver 20, brons 7)
Juniores 16 (goud 6, zilver 5, brons 5)
Vrouwen elite 6 (goud 3, zilver 1, brons 2)