Zoals ze daar nu loopt, een beetje dartel en uitdagend, is het vanzelfsprekend dat ze mannen het hoofd op hol brengt. Met haar heupen, gemaakt om te wiegen. Je zou zweren dat ze een frisse deerne van achttien is die zich onbezorgd in het gewoel van de nacht stort.

Maar met elke stap die ze dichterbij komt, wordt ze een jaar ouder. En ze is nog een heel eind van je verwijderd.

Ze doet er alles aan om de tijd te stoppen. Gezicht vakkundig geplamuurd, een prikje botox, keurig gekapt en kort gerokt – toegegeven, haar benen mogen er nog altijd zijn.

De karaoke is voor haar uitgevonden. Ze zingt mee zo hard ze kan, van ‘Als in een leeuw in een kooi’ tot ‘(I can’t get no) Satisfaction’. Ze danst even hongerig als Tina Turner.

Prompt verzamelt ze een schare fans die denken dat ze een gewillige prooi is. Een leuk verzetje, een ouwe zotte doos goed voor één dolle nacht.

Ze speelt hard to get; aantrekken, dan weer afstoten. Ze blijft kieskeurig, nu het nog kan. De zelfstandige, onafhankelijke vrouw van de wereld die de touwtjes in handen houdt, die rol past haar als een handschoen. De zoveelste kerel vraagt met een hautaine glimlach of ze mee een stapje in de wereld zet, maar krijgt het deksel op de neus. Jij bent mijn type niet, ze zegt het niet maar je kan het in haar vurige, afkeurende ogen lezen.

Wat haar type dan wel is, Joost mag het weten. Het moet zeker iemand zijn die zo zorgeloos danst als zij.

De mannen verdringen zich rond haar, maar ze maken geen kans. Tot een wat oudere heer op de proppen komt. Ook oudere heren van stand hebben recht op hun portie pret en verzet. De das hangt al wat scheef rond zijn nek en eindigt later op de avond ongetwijfeld gewoon rond zijn voorhoofd. Gekke indianenkreetjes slakend. Voor de verandering is hij eens niet opdringerig, deze meneer. Stijl heeft hij wel, en blijkbaar geld ook. Van een vrolijk fluitende neger koopt hij meteen een hele bos rozen voor haar.

Dat is haar nog nooit overkomen.

En hij geeft haar een kuise handzoen. Nu heeft hij toch wel recht op een dansje. Het orkest reageert gevat en begint meteen ‘Moonlight Serenade’ te spelen.Oog in oog dansen ze op één tegel, hij moet het oplapwerk waaraan ze zoveel tijd heeft besteed wel zien. Maar hij rent niet weg. Waarom zou hij, ze merkt nu ook zijn toupetje op. Ze lachen even, begrijpend, knikken. Zijn hand ongegeneerd op haar billen. De nacht is nog jong.