De wetenschap bewijst niet alleen dat eenzaamheid dodelijk is, het laat ook zien dat eenzaamheid mensen gevoelig, defensief en pessimistisch maakt. Waardoor het voor hen nog moeilijker wordt om contact te leggen met anderen.
Samengevat geven deze feiten een grimmig beeld van eenzaamheid, maar volgens psychologen is er hoop. De serieuze tol die eenzaamheid op ons legt, moet een oproep tot actie zijn. Laat eenzaamheid je niet veranderen in een grimmige persoon waar niemand in de buurt van wil komen.
Deze vijf tips kunnen je helpen tegen eenzaamheid.
1. Probeer geregeld een praatje te slaan
Wanneer je de hele dag met niemand hebt gepraat, zal je je pas eenzaam voelen. Oefen desnoods een praatje met kassiers en de andere mensen die je tegenkomt. Maak eventueel een eenvoudige opmerking over het weer of de muziek die wordt afgespeeld. Het kan het gevoel van eenzaamheid verminderen en het is een oefening in hoe je sociale netwerk op te bouwen. Bovendien, als je dit praatje in verschillende situaties oefent, is het gemakkelijker om een gesprek te beginnen met mensen met wie je denkt vrienden te willen worden.
2. Leer van je eigen ‘gezelschap’ te genieten
Dit klinkt misschien als contra-intuïtief advies - het doel van de eenzame is immers om uit hun eigen gezelschap te ontsnappen - maar comfortabel omgaan met jezelf is de beste basis voor het vormen van solide relaties.
Veel mensen hunkeren naar gezelschap - bijna ieders gezelschap - omdat ze bang zijn voor de ‘leegte’ en het ongemak van alleen te zijn. Maar samenkomen met anderen als een wanhopige poging om niet in je gezelschap te zijn, zal je alleen maar eenzamer maken. Leer in plaats daarvan te genieten van je eigen gezelschap.
3. Stel redelijke verwachtingen
De wetenschap toont aan dat het meerdere ontmoetingen vergt om een vriend te maken, dus als je een onmiddellijke diepe verbinding verwacht, zal je teleurgesteld zijn. Vrienden worden niet gevonden; in plaats daarvan worden vrienden ‘gemaakt’ na verloop van tijd. Het duurt minstens tussen de zes en acht gesprekken voordat iemand ons als een vriend beschouwt.
Maar er is ook goed nieuws te bieden: het maken van een vriend kan even duren, maar het is niet moeilijk. Het is wetenschappelijk aangetoond dat, zolang we wederzijds aardig zijn voor elkaar, we vrienden worden met wie we het vaakst zien. Nabijheid en herhaling zijn de sleutel.
4. Leer je eenzaamheid (her)kennen
Je kunt je eenzaamheid niet echt oplossen, tenzij je er eerst achter komt waarom je eenzaam bent.
Als je eenzaam bent omdat je relaties diepte en betekenis missen, of je voelt dat mensen, inclusief vrienden, je niet echt kennen, is het essentieel om te onderzoeken wat een belemmering vormt voor het opbouwen van intimiteit.
5. Maak (opnieuw) contact met familie
Als je je eenzaam voelt, is je eerste impuls misschien om uit te gaan en nieuwe mensen te ontmoeten, maar experten raden aan om eerst terug te gaan naar de familie en na te denken over hoe je naasten een hulpmiddel kunnen zijn.
Wanneer mensen brieven (of berichten) schrijven aan een grootouder of een wekelijks telefoongesprek met een broer of zus beginnen, kan dit een enorme impact hebben op hun algehele humeur. Meer leren over je familiegeschiedenis en verre familieleden opsporen is een geweldige manier voor mensen om te onthouden dat hun leven deel uitmaakt van een groter verhaal met veel interessante personages. Het helpt je om je beter in je vel te voelen en dat is beste basis om nieuwe vriendschappen aan te gaan en zo de eenzaamheid te bestrijden.
Auteur: Stefaan Van Laere
7 reacties
vgt,
edwin
Ik had ook een relatie met een narcist (4jaar) maar heb mij toch uiteindelijk kunnen losmaken uit de relatie. Je zit eigenlijk gevangen in hun web, hun leugens ed.... Je wordt constant vernederd want zij zijn de beste, de slimste .....
Je bent eenzaam in je relatie en dat is nog veel erger dan "alleen" zijn .
Probeer uit de relatie te geraken en een leven voor jezelf op te bouwen .
Veel sterkte
maar hoe heb jij dit opgelost ? want ik wordt hiervan wanhooppig , ben 63 j, dus nieuwe relatie ? neen dat ff niet, ik zoek overal hulp (arts, zielenknijper,sociale diensten, enz,,) maar niemand luistert naar mij , moet ik soms éérst iets ergs doen ? ( geweld, moord , zelf-moord,) ik heb zelfs al : stress, maagklachten,depressie, , en ben trouwens ook gehandicapt (beenen spier-krampen, ) geen inkomen, en toch nog moeten wassen, kookken,winkelen, boekhouding (betalingen huur,elec, enz) en nog veel andere noodzakelijk huistaken, hulp-diensten mogen niet binnen of worden afgebeld door haar,
dus raad is van harte welkom, ach ja vrienden heb ik niet meer, geen sociaal contacten, niksmeer ,
groeten edwin
Uiteindelijk ben ik ten eerste aan het drinken iets gaan doen, en heb na een bepaalde tijd gezegd (niettegenstaande de financiële moeilijke situatie) ik ben weg.
Denkende dat ik ""DAT"" nooit zou doen, want "hij" dacht alle macht kennis en al dat narcistische gedoe, te hebben en te zijn. Een pudding die inzakt.
Nu vandaag, ben ik terug de vrouw die ik was, eerlijk sterk en sta recht in mijn schoenen. Eenzaam ja.... soms maar op een eerder gezonde manier, ik zoek contacten als ik géén kan bereiken, wegens de corona. Dagelijks doe ik een praatje, ga wandelen met mijn hondje, en ben vriendelijk tegen iedereen. Moed houden Edwin ....... of een keuze maken ..... maar ik ben nu véél gelukkiger alleen.
Ik voelde me overal goed en paste mij steeds goed aan, met als uitschieters Vlaams Brabant en Wallonië
Maar als ingeweken senior moet je maar eens proberen vrienden te maken in het uit de kluiten gewassen dorp Dendermonde, de naam stad in geen enkel domein waardig.