Lees hier deel 1.

Lees hier deel 2.

Beweeg UIT je kot

We kregen regelmatig e-mail updates van de Spaanse instanties, en van het Belgisch consulaat.  Conclusie: er was versoepeling op komst en we zouden naar fase 0 gaan. Uiteindelijk kwamen we vanaf 2 mei in fase 0, en mochten we buiten om te wandelen of te sporten (joggen of fietsen), met gedetailleerde uurregeling. Voor de (super)senioren vanaf 70 jaar was dat van 10u tot 12u en van 19u tot 20u. De "gewone" mensen mochten op andere uren. Fietsen kon de hele dag, maar het is in de streek te heuvelachtig, en onze oude knieën protesteren dan heftig. Winkelen  (max 10 km ver), bleef op dezelfde manier, individueel én met mondmasker én met handschoenen in plastic of rubber!

Rustig en cool, leuke boel

Dat je zo happy kan worden van het plotse feit dat je echt, heel echt, naar buiten mocht, hadden we nooit vermoed. Let wel: het was nog altijd niet koosjer eerst ergens naartoe te rijden, en daar dan te gaan stappen. Neen, het opzet was in de buurt van uw kot te wandelen. Maar toch reeds véél handiger en voetiger dan IN UW KOT te moeten blijven. (A propos, de term ‘Blijf in uw kot’ komt op de duur wel de strot uit. Toch verwerpelijk om je eigen verzorgde zalige nestje ‘een kot’ te noemen!)

We begonnen met een uitgebreide wandeling via enkele groene laantjes richting westen en dan langs het strand terug. We kwamen bij plekjes die we nooit gezien hadden en het was er nog zóó rustig. Van 10 tot 12 waren enkel de supersenioren op pad (alleszins de eerste dagen toch)….en alle honden met hun vaste of tijdelijke baasjes. Eerst een beetje onwennig en aarzelend.  Op de foto’s kan je de lege straten zien en de bijna verlaten stranden. Ook de talrijke speeltuintjes waren strak met politielint afgesloten.

Politiecontrole

En de strandbars, allemaal gesloten en verlaten, een onwezenlijk en dorstig zicht. Binnen  het verhoogde terras van de ‘chiringuito’ (rechts op de foto) zaten twee stiekeme politieagenten naar het strand te staren, ... of er toch geen subversieve samenscholing zou plaatsvinden?  Na een uur wandelen zijn we daar even op de trap gaan zitten, maar in de agenten was geen leven te krijgen. Dit was een strandbar, waar op het terras losse zetels stonden, en dat wilden ze geweten hebben.

Een volgende uitstap ging naar het oosten, startend door met bloemen bezaaide lanen en straten en daar na weer langs het strand huiswaarts. Maar oh wee, de voetjes waren niet meer gewend aan de sportschoenen, en daar kwam bij iemand een groeiende blaas aanzetten op de hiel, en we moesten nog ver terug... Dit pijnlijk fenomeen komt wel veel minder voor als je in je kot blijft.

Carlos (met Discus)

En tenslotte nog iets over Carlos, sinds de Covid toestand in de buurt beter bekend als Carlos  "El Cascanueces" (de Notenkraker, maar niet die van Tsjaikovski). Bij een van onze wandelingen langs het strand liep hij twee uren lang enkele tientallen meter vóór ons uit. Carlos is een fervente bodybuilder. Zijn schouders zijn zó breed dat in zijn wagen vooraan slechts plaats is voor één zetel. Wegens voorlopige sluiting van zijn fitness center is hij tijdelijk overgestapt op andere spieroefeningen, zoals het kraken van noten onder zijn oksels. Walnoten, macadamianoten, pecannoten, noem ze maar, allemaal komen ze aan bod. Kokosnoten doet hij alleen in het weekend.

Normaal mocht Carlos niet met ons op het strand, want hij is geen 70. Hij had dit opgelost door met een hond te komen, zoals zoveel anderen. Het is een chihuahua, en luistert naar de naam "Discus". Hij is niet groot, maar je kan hem toch op de foto zien, enkele meters rechts van Carlos. Ongeveer elke honderd meter stopt Carlos om een selfie te nemen van zijn bruine bast,  en gewoonlijk zittend op één knie. Prachtig beeld!

Naast het kraken van noten doet hij nog een andere sterke spieroefening. Je weet dat gewone hondenbaasjes op het strand een verdwaalde tak zoeken, en die dan in de zee werpen, tot het baasje of de hond te moe worden. Carlos heeft een unieke variant: hij beoefent Discuswerpen. Hij neemt Discus in zijn hand, en gooit hem uit alle kracht de zee in. Kan je daar een visuele voorstelling bij maken? Discus komt telkens gezwind terug. Het beestje wordt veel minder moe, want het doet maar een enkele reis, terwijl een normale hond tweemaal de afstand moet afleggen.

(wordt nog één keer vervolgd)