Senioren dragen heel wat bij aan de samenleving. Zoals elke jongere winkelen we, gebruiken we diensten (die mensen aan het werk zetten) en betalen we belasting. We doen ook vrijwilligerswerk; veel organisaties zouden zelfs moeilijk kunnen functioneren zonder hun oudere vrijwilligers. Kortom, senioren zijn de olie die de motor van onze (sociale) economie doen draaien.

Senioren geven ook genereus: ze doen meer donaties aan goede doelen per hoofd van de bevolking dan enige andere leeftijdsgroep.

Opvang en huishoudelijk werk

Senioren babysitten. Ze zorgen voor kleinkinderen. Het valt moeilijk voor te stellen wat er met onze economie zou gebeuren als er plotseling geen grootouders meer beschikbaar waren om voor kleinkinderen te zorgen. Hoeveel ouders zouden moeten worstelen om andere zorgopties te vinden (al schaars) - of zouden hun werk moeten missen omdat ze geen alternatieven konden vinden? Hoeveel voetbalwedstrijden of balletlessen zouden worden gemist als oma of opa er niet waren om de kleinkinderen op te vangen?
Senioren doen huishoudelijk werk, huisonderhoud en tuinwerk - niet alleen voor zichzelf, maar ook voor anderen. Ze zorgen voor vervoer of doen boodschappen voor anderen. Ze bieden emotionele steun en vriendschap, zoals de senior vrijwillig die een aan zijn huis gebonden vriend bezoekt om ervoor te zorgen dat alles in orde is en blijft kletsen.

Zorg voor partners en vrienden

Senioren zorgen voor hun partners of vrienden. Denk aan de vrouw die steeds meer verantwoordelijkheden binnen en buiten het huis op zich neemt terwijl haar man zwakker wordt. Ze ziet zichzelf misschien niet als een verzorger, maar wat zou er zonder haar met hem gebeuren? Wie zou de boodschappen halen, koken, hem naar medische afspraken brengen?

Andere familieleden zijn niet altijd beschikbaar om te helpen. Ze wonen misschien te ver weg of hebben zelf gezondheidsproblemen. Er zijn organisaties die kunnen helpen, maar het grootste deel van deze ondersteuning wordt mogelijk gemaakt door vrijwilligers. En de vrijwilligers zijn meestal senioren.

Dan is er het voorbeeld van de man die zorgt voor zijn vrouw met de ziekte van Alzheimer (of omgekeerd). De zieke partner die zich niet meer kan herinneren welke dag van de week het is, laat staan ​​welke maand of jaar, of ze heeft gegeten of wat ze net heeft gegeten deed; die keer op keer dezelfde vraag blijft stellen en het antwoord vergeet zodra het gegeven is. Hij zorgt ervoor dat ze zich aankleedt, goed eet, haar medicijnen neemt, haar vergezelt naar de dokter en haar leven zo normaal mogelijk houdt. Zonder hem zou ze niet meer thuis kunnen wonen, maar wel opgenomen worden in een verzorgingshuis. Door hem kan ze zo lang mogelijk in een vertrouwde omgeving blijven. Door hem is ze geen 'last' voor de gezondheidszorg.

Geen grijze 'tsunami'...

In plaats van catastrofale visies te creëren over de impact van de 'grijze tsunami', zou het helpen als we een meer evenwichtige benadering van de vergrijzende bevolking zouden kiezen. We hebben beleidsoplossingen nodig om de echte uitdagingen aan te pakken, zoals: Hoe zorgen we ervoor dat familie en vrienden die voor oudere volwassenen zorgen en zo'n belangrijke rol in hun leven spelen, de steun krijgen die ze nodig hebben? Hoe bieden we ondersteuning in gemeenschappen om ze zo leeftijdsvriendelijk mogelijk te maken, zodat ouderen kunnen blijven bijdragen aan de samenleving en de beste kwaliteit van leven hebben?

Het erkennen van de belangrijke bijdrage van senioren zou helpen om van onze samenleving een meer inclusieve samenleving te maken waarin de ene generatie niet tegenover de andere wordt geplaatst.

... maar integendeel, een 'grijze' economie

Het wordt hoog tijd dat onze samenleving inziet hoe belangrijk senioren wel zijn. Naast kennis en ervaring beschikken ze (meestal) ook over koopkracht. Misschien hebben ze slechts een klein pensioentje, maar wie over een eigen woning beschikt heeft toch voldoende geld om uit te geven. Onze economie evolueert dan ook steeds meer in de richting van een 'grijze' economie, met dank aan de senioren.