De feiten

De jungles op onze planeet herbergen heel wat prachtige diersoorten en planten die men nergens anders aantreft. Het is een ecologische schat en de groene longen die de aarde zo hard nodig heeft. Eens beheersten ze het landoppervlak, nu zijn er nog een schamel aantal procentjes over van dit ooit zo machtige rijk.

Ook de mens heeft ooit, voor hij begon met alles op te eisen van de jungle, deze prachtige biotoop aanbeden en gebruikt voor allerlei doeleinden. Voor de jacht uiteraard, maar ook om medicinale planten en kruiden te zoeken en om zaken in te verbergen. Zaken zoals schatten en zelfs hele steden. En die verborgen zaken komen nu stilaan naar boven dankzij vernieuwde technologie. Kan het zijn dat oude legendes dan toch enige waarheid bevatten? We nemen enkele mysteries uit de jungle hierbij onder de loep.

1. Verloren Stad Z

Vanaf de tijd dat de mens Amerika ontdekte gaan er verhalen rond over lang verloren steden in de immense dichtheid van het Amazonewoud.  Toen die verhalen Europa bereikten, waren er tal van avonturiers die op zoek gingen naar die steden die volgens hen oude schatten zouden bewaren.

Spaanse veroveraars

Een eerste vermelding vinden we bij de Spanjaarden die vanaf de 15^de eeuw Midden- en Zuid-Amerika tot hun Rijk namen en daar talloze expedities verwezenlijkten. Goudzoekers als Hernan Cortez troffen in Mexico pakken goud aan bij het daar heersende volk der Azteken. Die succesvolle expedities zette ook anderen aan om hun heil te gaan zoeken diep in de jungle.

Vrij snel kwam de Spanjaarden het verhaal van El Dorado ter ore. Dit goudland zou rond een meer zijn gebouwd en de heersende koning zou zich telkens omladen met goud in het meer wassen. Het deed de Veroveraars hunkeren naar het kostbare edelmetaal en expedities werden opgezet.

In het zog van deze avonturiers bevonden zich ook geestelijken die het heidense geloof van de Indianen met wortel en tak wilden uitroeien en vervangen door het christendom. Eén van die geestelijken was pater Carvajal. Hij hield dagboeken bij en beschreef in één daarvan dat hij zich in een bootje bevond en de rivier afvoer toen hij met zijn gezellen plotseling een grote stad op de oever zag. Hoewel ze graag op verkenning wilden, besloten de Spanjaarden om verder te varen. De lokale bevolking stond immers op de oevers klaar om pijlen af te schieten. Verder werd er geen aandacht meer geschonken aan dit verhaal.

Britse ontdekkingsreiziger

Pas eeuwen later zou het verhaal van pater Carvajal weer boven water worden gehaald. Niet door een Spanjaard, maar wel door een Brit. Ontdekkingsreiziger Percy Fawcett kreeg in 1906 de opdracht naar Zuid-Amerika te gaan om daar landmetingen te gaan verrichten op het grensgebied tussen Bolivia en Brazilië zodat die onenigheid de wereld uit kon worden geholpen.

Zijn zin voor avontuur had hij wellicht van zijn in India geboren vader geërfd en dus liet Fawcett deze kans niet onbenut. In Zuid-Amerika maakte hij kennis met de cultuur van de Inca’s en was hij meteen verkocht om nog meer expedities naar daar uit te voeren. Hij ging voornamelijk op zoek naar een verloren beschaving die in een grote stad zou hebben gewoond hetgeen hij ‘de Verloren Stad Z’ noemde. Die legende haalde hij uit de dagboeken van pater Carvajal en nog andere verhalen hierover.  

In totaal zou Fawcett zeven expedities maken naar Zuid-Amerika tussen 1906 en 1924. Zijn laatste expeditie maakte hij samen met zijn zoon Jack en diens vriend Raleigh Rimmel. Omdat indianen hem laatst hadden verteld over een stad in de jungle waar een stenen toren stond met een inscriptie boven de poort en raamopeningen waar dag en nacht licht uitscheen, dacht Fawcett dat hij het juiste spoor had gevonden. Volgens hem moest het volk die deze toren had gebouwd het gebruik van gas gekend hebben en dat was iets wat de andere Indiase volkeren niet kenden.

Op zoek naar deze geheimzinnige toren en de bijhorende bouwwerken verdwenen Fawcett en zijn gezelschap spoorloos. Zijn laatste teken van leven was een telegram dat hij op 29 mei 1925 naar zijn vrouw had gestuurd met daarin de boodschap dat ze onontdekt terrein gingen verkennen. Ze werden daarna nog gezien toen ze de Boven-Xingu, een zuidelijke zijrivier van de Amazone, overstaken. Erna werd er niks meer van hen vernomen.

In de jaren 1950 werden er in de jungle botten teruggevonden die werden toegeschreven aan Percy Fawcett. Het is echter niet eens zeker dat deze overblijfselen van Europese afkomst zijn.

Recente ontdekkingen

Vrij recent, meer bepaald in 2018, kwam er een nieuwe technologie op de markt die gretig wordt gebruikt door moderne archeologen. LIDAR is de naam en dankzij die technologie kwam men op het spoor van bouwwerken verborgen in de Zuid-Amerikaanse jungle. Deze ontdekking zorgde voor heel wat sensatie onder archeologen die nu hopen op nog meer sporen van oude beschavingen in het oeroude Amazoneregenwoud.

2. Chinese olifant

Vroeger kwam hij massaal voor, tegenwoordig zijn er nog maar zo’n 200 tal. We hebben het dan over de Chinese olifant. Hij komt enkel nog voor in Zuid-China, maar op andere plekken is hij helaas uitgeroeid. Tenminste, dat dachten de autoriteiten.

Dat veranderde echter toen in een bepaald deel van China de lokale bevolking gewag maakte van olifanten in het bos. Toen men op zoek ging, werden er her en der mogelijke sporen gevonden. Echt bevestigen kon nog niet. Omdat tijdens latere zoektochten niks meer te beleven viel, werd gedacht dat de getuigen iets anders hadden gehoord.

Toch aanwezig

Dat er in die regio van China nog olifanten zouden rondlopen, leek zeer onwaarschijnlijk. Het laatste dier dat men daar had gezien was een oud vrouwtje die nog als enige overbleef van haar kudde. Het was overigens al jaren geleden dat men die olifant nog had gezien.

Maar dan gebeurde hetgeen weinigen voor mogelijk hadden geacht. Toen een tv-ploeg onderzoek deed naar de geruchten stootten zij effectief op sporen van andere olifanten. Na lang zoekwerk vond men een mannetjesolifant die tot diep in het oerwoud was doorgedrongen. Nog wat later trof men ook nog twee andere olifanten aan die werden geleid door het oudere vrouwtje dat al langer in die wouden rondliep. Nu men dit met zekerheid weet, gaan de Chinese autoriteiten er alles aan doen om de olifanten te beschermen en hen zo goed mogelijk te laten gedijen. Het zou de redding kunnen zijn voor de Chinese olifanten in dat gebied. 

3.Tana Kirkos

Diep in het binnenland van Ethiopië ligt het Tanameer. In het midden van dat meer ligt het eilandje Tana Kirkos. Verborgen in de tropische Ethiopische jungle ligt hier één van de grote mysteries van het land en misschien wel van de wereld.

Wie voet aan land zet op het eiland wordt er namelijk verwelkomd door een katholieke monnik. Die toont je de weg doorheen het dichte oerwoud en leidt je naar de bevolking. Het is een tafereel dat onder meer de Britse schrijver Graham Hancock meerdere malen heeft meegemaakt. En volgens Hancock hangt er een zekere sfeer boven het eiland en zijn bewoners. Die zijn er allemaal rotsvast van overtuigd dat hun eiland ooit het misschien wel heiligste voorwerp van de christelijke wereld heeft verborgen: de Ark van het Verbond.

Lange weg

Wat in eerste instantie voor Hancock en anderen puur verzinsel was, bleek misschien toch wel waarheid te bevatten. De christelijke monnik liet namelijk een altaar zien waarop de Ark eeuwenlang gerust had. Daarna toonde hij nog enkele rituelen die werden uitgevoerd om het heilige voorwerp te vereren. Die rituelen staan enkel beschreven in enkele Joodse boeken en die kon de monnik nooit gekend hebben. Wat hij van zijn voorvaderen geleerd had, moeten die ooit hebben zien gebeuren en dat kon alleen maar als de Ark ooit werkelijk op het eiland geweest is.

Maar hoe kon de Ark ooit in godsnaam op Tana Kirkos beland zijn? Volgens de Ethiopische overlevering had dit te maken met de koningin van Sheba, een historische figuur uit het Afrikaanse land die ooit koning Salomo had bezocht en hem een kind had gebaard. Deze zoon heette Menelik en die zou van zijn vader de Ark mee hebben gekregen toen hij terugkeerde naar zijn land.

Het is een prachtig verhaal, maar volgens Graham Hancock is het niet meer dan een legende. De Britse schrijver bezocht Israël en hoorde daar dat de Ark verdween tijdens de regeerperiode van een tirannieke vorst. Hij leerde er dat enkele hogepriesters naar Egypte waren gevlucht en daar een tempel hadden gebouwd om de Ark te huisvesten. Die tempel werd gevonden op Elephantine, een eiland aan de Egyptische zuidgrens. Maar op een gegeven moment werden de Joden verjaagd door de Egyptenaren en zouden ze naar het zuiden zijn gevlucht. Zo zouden ze op Tana Kirkos terecht zijn gekomen.

Kan het zijn dat de Ark op die manier in Ethiopië is beland? Intussen zou deze verhuisd zijn naar het vasteland en rusten in een kerk te Axum. Het is een raadsel dat velen nog altijd bezighoudt.

4. Vreemde grassen

Laat ons tenslotte ook even stilstaan bij enkele natuurlijke mysteries die in de jungle te vinden zijn, met name enkele vreemde grassoorten.

Bamboe

Bamboe is de meest gekende grassoort ter wereld. Je zou haast niet denken dat dit gras is als je ziet hoe indrukwekkend bamboe kan zijn. De grootste soorten worden tot 35 meter hoog en kunnen stengels van maar liefst 30 cm dik krijgen! Het is overigens deze grassoort die ervoor gezorgd heeft dat de jungle van Vietnam zich zo snel herstelde na de beruchte oorlog die daar heeft plaats gevonden.

Bij ons is bamboe vooral gekend als favoriete eten van de panda’s. Zowel de kleine panda als de reuzepanda zien dit als hun enige voedingsbron. Maar laat je niet misleiden, want bamboe is niet enkel een tropische grassoort. Het komt eveneens voor in koude bergklimaten.

Olifantsgras

Een andere opmerkelijke grassoort die je in jungles tegenkomt is olifantsgras. Deze soort kom je tegen van de subtropische savanne in Afrika tot het gematigde klimaat in Azië. Het kan 3 tot 7 meter hoog worden en is ideaal voor grotere diersoorten om in rond te lopen. Zo moet je telkens goed uit je doppen kijken, want uit het niets kan er plotseling een tijger of neushoorn uit het gewas opduiken.

Daarnaast is olifantsgras ook populair om als biobrandstof gebruikt te worden, heeft het veel minder bestrijdingsmiddelen nodig en kan het tot viermaal toe geoogst worden. Het dankt zijn naam aan het feit dat olifanten er zo gek op zijn.