Stotteren stamelen wauwelen,
amper nog gezellig sjauwelen.
Ik kan niet meer praten zoals weleer,
mijn tong struikelt steeds weer keer op keer.
Oorzaak daarvan is een falend brein
en dat is helemaal niet zo fijn.
Hersenen die zich vergalopperen,
hoe kan ik mij daar tegen weren?
Mijn woorden en zinnen slaan op hol
met veel fouten, zij staan ervan bol.
Traag werkt mijn hoofd, ik voel me labiel,
jachtig mijn hart, onrustig mijn ziel.
Dit gedicht werd ingezonden door Rdckx
Schuilt er in jou ook een dichter? Stuur dan jouw gedicht naar redactie@sennetmagazine.be en wie weet lees je het wel in één van de volgende edities van SenNet Magazine!
Niets missen van SeniorenNet? Volg ons op Facebook en schrijf je gratis in voor onze wekelijkse digitale nieuwsbrief, SenNet Magazine!
5 reacties
als introvert onzelfzeker wezen beleef je je geluk
binnen omheinde grenzen, bevreesd voor roem en
bekendheid. 5 jaar geleden heb ik mijn deur op een
kier gezet, en liet mijn woorden de vrije loop. Ikzelf,
Ikzelf behield mij het recht op een verborgen leven
In vrede met mijzelf en directe omgeving. Ondertussen
weet de geregelde lezer alreeds dat ik Rita heet,
het zij hen vergeven. Rdckx.
PS. Nog 1 klinkertje en mijn identiteit is om zeep.
Met je beverig gebrabbel trilt je ziel.
paul