Aan de zomer lijkt een eind gekomen
De takken laten hun bladeren los
Ze dwarrelen als veelkleurige vogels van de bomen
En vleien zich op ‘t zachte gras en mos

Daar vormen zij een kleurrijk tapijt
Af en toe even opgejaagd door de wind
Zich weer neervlijend  na een korte strijd
Tot de natuur weer zijn duivels ontbindt

Uiteindelijk zullen de kleuren verbleken
Onder invloed van tijd, koude, regen en sneeuw
Tot na ettelijke herfst- en  winterweken
De lente wakker wordt met een langgerekte geeuw

Dan dienen zij, tot humus vergaan
Als voedsel voor alles wat gedijt
Het nieuwe leven dat spontaan
Tot vreugde en blijdschap verleidt

Dit gedicht werd ingezonden door Fred Meijlaers 

 Schuilt er in jou ook een dichter? Stuur dan jouw gedicht naar redactie@sennetmagazine.be en wie weet lees je het wel in één van de volgende edities van SenNet Magazine!