Wie het zelf niet heeft meegemaakt kan nooit de ernst van het verlies van een (klein)kind inschatten. Gerlinde Weze schreef haar verdriet van intussen dertig jaar neer in de gevoelige bundel 'Kind van één zomer' en wil met dit boek iedereen die zelf ooit een (klein)kind moest afstaan of die iemand in deze situatie kent een hart onder de riem steken.

Seniorennet: Kan je jezelf kort voorstellen? En waarom heb je deze bundel geschreven?

Gerlinde Weze:  Ik ben 60 jaar, zangeres, poëet en moeder van 2 kinderen. 30 jaar geleden verloren mijn man Michel en ik ons eerste kind Charlotte 7 weken na de geboorte. Na 3 CD's in eigen beheer heb ik een memoriam bundel voor mijn dochter uitgebracht met een bonus-cd.

De bundel is het resultaat van een artistieke samenwerking. In het boekje zijn naast mijn gedichten tekeningen en foto’s van familie en vrienden. Op de CD zijn mijn gedichten voorgedragen van nicht actrice Karlijn Sileghem en staat muziek die ik componeerde op 5 anderstalige gedichten."

 Lijdensweg

Seniorennet: "De bundel gaat over je dochtertje Charlotte, geboren op 7 juli 1990 en gestorven op 26 augustus 1990. Ze is dus geen twee maanden oud geworden? Kan je iets over haar vertellen?

 Gerlinde Weze: "Toen ik in 1989 niet zwanger kon worden bleek dat ik diabetes type 1 had. Na regeling ervan was ik direct zwanger.

De zwangerschap verliep zeer goed maar zodra onze dochter geboren was begon een lijdensweg in de neonatologie van UZGent. Na enkele dagen merkten we dat Charlotte niet zelfstandig kon eten. Iets later kreeg ze via een operatie voedingssonde, nog later lag ze aan de beademing.

Zo onwerkelijk was onze flinke baby tussen die popjes van prematuren...Het ergste was de lege wieg thuis.We zagen dat het ernstig was maar we waren ervan overtuigd dat ze het zou halen. We beseften niet dat het fataal kon eindigen.

De dokters hielden ons in het duister over haar werkelijke toestand. Haar sterven kwam totaal onverwacht.Na de autopsie bleek dat ze geboren was met een onontwikkelde hypofyse, de centrale computer in de hersenen.

Grootouders mochten niet bij hun kleinkind

Seniorennet: Hoe hebben je ouders deze moeilijke dagen beleefd?

Gerlinde Weze: "Wat mij kwetste was dat mijn ouders niet bij haar mochten. Mijn moeder kon pas voor het eerst haar kleindochter aanraken bij haar dood. Het heeft de gezondheid van mijn moeder zo geraakt dat ze enkele jaren nadien Alzheimer ontwikkelde.

Je leven weer oppikken

Seniorennet: Hoe heb je zelf deze zware periode ervaren?

Gerlinde Weze: "De pediater gaf ons de raad direct weer zwanger te worden. Vrees voor herhaling zou ons anders kunnen tegenhouden.Een jaar nadien kwam een gezonde zoon. Het nieuwe leven vroeg mijn volle aandacht maar ontnam me tegelijk de mogelijkheid te rouwen."

Verwerkingsproces

Seniorennet: Wanneer ben je zelf echt kunnen beginnen met het verwerken van dit enorme verdriet?

Gerlinde Weze: "Toen Charlotte 12 jaar overleden was is mijn verwerking echt begonnen via dichten. Ik schreef telkens ik verdriet had.

5 jaar geleden componeerde ik muziek bij 5 anderstalige gedichten. Het leek me een logische stap als zanger en muzikant. Bevriende musici hielpen me het op papier zetten en bij het opnemen. Nadien kwam de idee mijn gedichten te bundelen en de muziek erbij te voegen.

Ik wou vooral iets speciaal doen tegen dat mijn dochter 30 zou geworden zijn. Als afsluiting van een periode van rouw om haar.

De verwerking te kunnen delen met iedereen is een grote stap vooruit in mijn eigen proces.

Kindersterfte uit het taboe halen

Seniorennet: Heb je de bundel alleen voor jezelf gemaakt?

Gerlinde Weze: "Ook kindersterfte uit het taboe halen was mijn opzet. Lotgenoten voelen zich gesteund in hun verdriet, erover praten is essentieel.

Ik denk hierbij zeker aan grootouders wiens verdriet even intens is en dikwijls vergeten wordt in het verlies van een (klein)kind.

Weten dat de bundel anderen troost biedt is even belangrijk voor mij als het memoriam voor mijn kind. Van als het weer kan en mag hoop ik met de bundel lezingen en voorstellingen te geven."

Je verneemt meer over Gerlinde Weze op haar website.