Wat is het verschil tussen een diamant en een briljant? Wat je vooral moet weten is dat een briljant de afkorting is voor briljantslijpsel, en dus verwijst naar een manier van slijpen van een diamant.

Diamant is hardste gesteente

Een diamant is het hardste bekende gesteente, eigenlijk een koolstofverbinding, fel gegeerd omwille van zijn hardheid en oogverblindende schoonheid. Diamant wordt zowel gebruikt in de industrie waar de hardheid van dit materiaal gewaardeerd wordt als door de juwelenontwerper die wat graag met deze glinsterende steentjes uitpakt.

Briljant is een slijpvorm

Velen verwarren de diamant met een briljant, maar dan hebben we het in feite over een manier van slijpen die de lichtreflectie en de uitstraling van de diamant verhoogt.

Het fenomeen van de briljant is van vrij recente datum. Tot diep in de 17^de eeuw konden diamantairs hun diamanten alleen maar kloven en hierbij moesten ze gebruikmaken van de natuurlijke breukvlakken die al in de diamant aanwezig waren om die heel voorzichtig verder te slijpen. Dit met heel wat ongelukjes en minder volmaakte diamanten tot gevolg, en diamant werd toen nog niet veel in de juwelenkunst gebruikt omdat het materiaal te moeilijk te bewerken was.

Tot de 19^de eeuw werden de diamanten in de vorm van een roos geslepen. Dit had het nadeel dat de lichtreflectie dan veel geringer was, maar dit gebrek werd gecompenseerd door gekleurde folie achter de steen aan te brengen.

Kollet

De ontdekking van briljant, wat eigenlijk een afkorting is voor briljantgeslepen, bracht uitkomst. Bij briljantgeslepen stenen wordt het kollet (de onderzijde van de diamant) opengelaten en wordt de steen door metalen tandjes (wat de Fransen ‘à jour’ of ‘in het daglicht’) noemen gezet.

Tafelslijpsel, markies en cabochon

Er zijn nog andere slijpwijzen die intussen bij diamantairs populair geworden zijn. Zo kennen we onder meer de vormen tafelslijpsel, markies en cabochon.

Opmerkelijk aan een briljantgeslepen diamant of briljant is dat hij met zijn 57 driehoekige en ruitvormige facetten een maximale hoeveelheid van het binnengevallen licht reflecteert. Dat licht valt binnen door de "tafel" (het platte achthoekige bovenvlak) en wordt dan door de facetten vele malen weerkaatst waarbij een dubbele breking optreedt waarvan de hoek voor ieder mineraal en iedere edelsteen uniek is.

Voor de verdere ontwikkeling van de diamant was het moderne briljantslijpsel een zegen. Deze vorm van slijpsel ontstond rond 1910 uit het zogenaamde oud briljantslijpsel uit de vorige eeuw.

Dit oud briljantslijpsel kende een cirkelronde rondist met minstens 32 facetten en de tafel in het bovendeel met minstens 24 facetten (eventueel met kollet, de puntvormige afgeplatte spits) aan het benedendeel.

Briljant is beschermde benaming

De benaming briljant zonder toevoeging mag alleen worden gebruikt voor ronde diamanten met een briljantslijpsel. Alle overige slijpsels moeten als zodanig worden aangegeven. Dit geeft dus de koper enige bescherming.

Feitelijk worden in de handel en in de volksmond alle geslepen diamanten meestal als briljant aangeduid, en niet alleen die diamanten met een briljantslijpsel.