Ik heb de hemel gezien. Hij was leeg. 
Op aarde brandt nog vaag een vuur, 
de mens verteert er in haat en zuur. 
 
In de assen van verpulverde liefde en eenzaam geluk, 
in wat nog overblijft van ooit een paradijs, nu vergaan,  
probeert homo sapiens moeizaam verder te bestaan. 
 
Skeletten van dieren,  kadavers van bomen 
verdronken in zeeen van vervlogen dromen, 
maar nog schijnt de zon in een blauwe lucht, 
en vliegen er vogels in de wind op een zucht    
 
‘s Nachts fonkelen sterren aan een leeg firmament, 
zwart van verlangen naar enig leven op Venus en Mars,  
de  mensheid op ontdekking, wordt het een zegemars ?  
 
Met volharding wordt verder aan een toekomst gewerkt. 
De mens, hem worden nieuwe kansen, hoop gegeven, 
Ik zie nog een aarde, een nieuw paradijs vol leven.

Dit gedicht werd ingezonden door Rdckx