De Men In Black zijn tegenwoordig een begrip in onze volksvertellingen. Deze mysterieuze mannen in gitzwart pak, das en een zonnebril duiken steevast op als mensen denken buitenaards leven te hebben gezien. Ze komen dan meestal langs om deze getuigen grondig te ondervragen en naarmate het gesprek vordert, worden ze dreigender. Uiteindelijk zeggen ze tegen de getuigen dat ze helemaal niks hebben gezien en dat ze het hele voorval maar moeten vergeten. Desnoods zit er nog een al dan niet verdoken bedreiging in hun laatste zin. Eén ding is voor de getuigen duidelijk: je wil deze Men In Black geen tweede keer op bezoek krijgen. Want dan zou het wel eens niet zo goed kunnen aflopen. Maar wie zijn deze geheimzinnige kerels? Zijn het agenten van de overheid die allerlei geheime projecten afschermen? Zijn het hybride wezens van buitenaardse origine die als vertegenwoordigers van hun leiders de bevolking komen afschrikken? Of zijn het gewoonweg pure verzinsels gebaseerd op misschien één of twee bezoekjes van enkele speciale agenten die zijn uitgegroeid tot een ware cultus?

Eerste verwijzing

 Een eerste keer dat de Men In Black naar voren kwamen, was in 1947 na het ‘Maury Island Incident’. Toen beweerde een bewoner genaamd Harold Dahl dat hij zes ufo’s had gezien. Een vriend genaamd Fred Crisman bevestigde dit. Hij was er toen ook bij, zo beweerde hij. Daags nadien werd Dahl met een bezoekje vereerd door enkele mannen in zwarte pakken. Zij deden zich voor als agenten van de overheid en zeiden dat Dahl en zijn familie ‘in groot gevaar’ verkeerden mocht deze zijn mond ooit voorbij praten. Jaren later bekende Dahl tegenover een bevriend reporter dat hij alles maar verzonnen had. Of was dit in opdracht van de geheimzinnige agenten om zo zijn familie uit de gevarenzone te houden? In ieder geval werd door dit verhaal de toon gezet.

Ook in de jaren 1950 en 1960 kwamen er regelmatig verklaringen van mensen die zeiden eerst een ufo te hebben gezien om daarna bezoek te krijgen van enkele agenten in donkere pakken. Het was uiteindelijk schrijver John Keel die in 1967 in één van zijn boeken naar de agenten verwijst als de Men In Black. Sindsdien worden deze geheimzinnige personen zo genoemd. Al doen de getuigenissen wel heel wat vragen oprijzen. Volgens sommigen zijn de mannen heel bleek terwijl andere het als meer grijsachtig beschrijven. Nog anderen beweren dan weer dat de mannen een geschubde huid hebben.

Getuigenissen

Enkele mensen deden later hun verhaal over hun confrontatie met de illustere Men In Black. Zo waren er twee agenten die ooit een ufo boven een meer zagen vliegen. Plotseling ontplofte het toestel en vielen de brokstukken in het water. Eén stukje belandde iets verderop op de pier. Daar begon een hond er meteen op de bijten, maar dat bekwam het dier slecht. Slechts enkele tellen later viel het dood neer op de grond. De agenten wilden het ’s anderendaags doorvertellen aan hun collega’s, maar kregen onverwijld de Men In Black op bezoek. Die zeiden dat het om een weerballon ging die stuk was gesprongen. De agenten lachten dit verhaal weg, maar de Men In Black dreigden ermee hen iets aan te doen, mochten ze met hun versie van de feiten naar buiten komen. ‘Zwijg erover’, zei één van hen. ‘Er valt werkelijk niks te melden’. Daarna gingen ze weg en lieten ze de agenten verweesd achter. Die durfden hun mond niet meer te openen.

Op 24 augustus 1973 viel een alien een caravanpark aan. Een vrouw die daar destijds woonde, hoorde een soort babygehuil buiten en ging een kijkje nemen toen ze daar plots een mensachtig wezen zag staan. De vrouw maakt dat ze terug binnen is en doet de deur op slot. Het wezen probeert de deur te openen, maar dat lukt niet waarop hij weer weggaat. Hij liet daarbij wel een slijmachtig spoor na op de deurklink. Niet lang nadat de politie ter plekke kwam, arriveerden enkele Men In Black. Zij stellen de vrouw erg veel vragen, maar deze vertrouwt het zaakje niet. Ze belt snel een bevriend journalist op, maar wanneer ze terug naar buiten komt beweren de MIB dat ze samen met een journalist werken en nemen ze alle bewijsstukken mee: het slijm op de deurklink en een vuilbak die het wezen zou hebben omver gestoten. Een jongen die eveneens in het caravanpark woonde, had echter nog een voetafdruk gevonden van het wezen en nam er snel een foto van. Maar ook dat hadden de Men In Black gezien en ze geboden de jongen hen de foto te geven. Eén van hen wiste daarna ook het spoor uit.

In oktober van datzelfde jaar 1973 zag een boer in Pennsylvania samen met zijn twee zoons hoe een ufo boven zijn boerderij zweefde. De ufo was zo groot als de stal, zo zei de boer achteraf. Deze verdwijnt echter plotseling en waar hij zweefde stonden plotseling twee grote mensachtige wezens. Zij hebben grote gloeiende ogen. De boer aarzelt echter niet en schiet twee keer raak, maar dat leek de wezens niet te deren. Na het tweede schot verdwijnen de twee aliens echter eensklaps. Op de plek waar de ufo rond had gecirkeld, vond men een kring van verbrand gras zo groot als de ufo zelf was. De boerderijdieren weigerden permanent in de kring te gaan staan.

De volgende dag kwamen twee Men In Black en een ‘officier’ langs bij de boer. Zij hypnotiseren hem en laten hem de hele gebeurtenis herbeleven. Na dit emotionele moment zeggen de drie tegen de boer dat hij nooit iets over het voorval moet vertellen.

Woody Derenberger

 Verkoper Woody Derenberger verdient een speciale vermelding. Hij reed op 2 november 1966 terug naar huis na een dagje op de baan. Rond half acht ’s avonds is hij echter getuige van een wel zeer bizarre gebeurtenis. Onderweg ziet hij plotseling een ufo boven zijn wagen vliegen. Deze landt iets verderop voor hem op de weg. Woody kan niet anders dan remmen. Opeens opent zich een deur en stapt er een mensachtig wezen uit de ufo. Deze is gekleed in zwarte kledij, maar naarmate hij nadert ziet Derenberger dat het ding een glinsterende huid heeft. Stap voor stap nadert het wezen en staat dan naast de wagen aan de passagierskant. Het kijkt naar binnen met een brede grijns op zijn gezicht en begint te communiceren. Niet met woorden, maar via telepathie. Derenberger verstaat elk woord het wezen zegt. Hij noemt zichzelf Indrid Cold.

Daarna begint Cold zijn relaas. Hij beweert dat ‘ze’ net als de mensen ademen, eten en spreken. Ze zijn overal en houden de mensen goed in de gaten. Op het einde zegt Cold dat hij nog wel zal terug komen. Daarna gaat hij weer naar de ufo, stapt in en de vliegt vervolgens weg. Totaal aangeslagen rijdt Woody Derenberger verder huiswaarts. Maar hij is nog niet af van Indrid Cold. Die houdt zijn woord en komt één van de volgende dagen al langs bij de familie Derenberger. Daarbij is hij dan vergezeld van één of twee Men In Black. Woody gaat dan naar buiten en er volgt een soort van gesprek, maar dan andermaal via telepathie. Dat gaat zo enkele malen door. Intussen zag ook de vrouw van Derenberger Indrid Cold en beschreef hem later als ‘een schijnend mensachtig wezen’. Dat kwam overeen met de glinsteringen die ook Woody beschreef. Die claimde ook enkele malen te zijn meegenomen door zijn ‘vriend’ naar diens planeet. Derenberger zou zelfs één keer zes maanden vermist zijn geweest omdat hij op bezoek was bij Indrid Cold. Hij zou ook soms hoofdpijn krijgen telkens Cold hem vanop afstand een boodschap doorgeeft.

De familie zou soms ook bizarre telefoontjes krijgen. Hierin horen ze dan vreemde geluidjes of soms helemaal niks. De hele zaak kreeg in ieder geval voldoende media aandacht om drommen mensen naar de omgeving rond het huis van Derenberger te doen afreizen in de hoop een glimp op te vangen van de illustere Indrid Cold. Tevergeefs. Een koppel jagers zei wel ooit een zwarte Volkswagen te hebben zien stoppen voor het huis van Derenberger. Er stapten twee Men In Black met zeer bleke huid uit de wagen en namen Woody mee.

Woody Derenberger werd ooit ook eens volledig onderzocht door een dokter. Die verklaarde hem fysiek en mentaal gezond. ‘Geen idee waar de hoofdpijnen vandaan zouden komen’, luidde het verdict. ‘Maar deze man is op en top fit’. Later die dag kreeg de dokter wel een telefoontje. Toen hij opnam, werd er niet gesproken. Maar de man kreeg wel telepathisch een boodschap door van een zekere… Indrid Cold.

Nog meer getuigenissen

 In 1987 kreeg zelfs een geestelijke te maken met de notoire Men In Black. Dominee Ray Boeche deed destijds onderzoek naar allerlei paranormale zaken waarin de MIB voorkwamen. Op een dag boog hij zich over het dossier rond dokter Herbert Hopkins, een psycholoog die onderzoek deed naar enkele patiënten die een ontmoeting hadden gehad met de Men In Black. Hopkins had tegen niemand gezegd dat hij met een dergelijk onderzoek bezig was, maar op een dag kreeg hij eveneens een Man In Black over de vloer. Deze beval Hopkins te stoppen met zijn onderzoek of ‘anders zou hij diens hart laten ontploffen’. Stijf van angst stemde Hopkins meteen in en hij verbrandde al zijn dossiers.

Boeche en zijn helpers hadden zich helemaal verdiept in deze kwestie, wanneer ook zij opeens een Man In Black in hun kantoor zien staan. Deze commandeert hen meteen te stoppen met hetgeen ze bezig zijn. Net als Hopkins verstijven Boeche en zijn helpers wanneer ze de man aanschouwen. Volgens Boeche had deze niks menselijks en was hij misschien zelfs een duivelstrawant. Want hoe kon hij anders zomaar in hun kantoor verschijnen? De deur was immers op slot…

Nog iemand die een dergelijk mysterieuze ontmoeting had meegemaakt, was radiojournalist Clyde Lewis. Hij was eveneens gefascineerd door de geheimzinnige Men In Black, maar had nooit verwacht hen ooit van zo dichtbij mee te maken.

Op een avond wandelde Lewis door de straten en keek hij binnen in de winkels die nog open waren. Zo zag hij opeens hoe een mysterieuze figuur in zwarte kledij hem volgde. Lewis keek om, maar de man was verdwenen. Om even later aan de overkant van de straat opdook. Totaal verrast bleef Clyde Lewis staan om dan zijn gsm te pakken. Hij nam een foto van de Man In Black, maar toen hij het resultaat op zijn toestel bekeek, kwam Lewis voor een nieuwe verrassing te staan. De Man In Black stond niet op de foto! Voor Lewis gold dit als een waarschuwing. Stop om je neus in onze zaken te steken of je gaat nog wat meemaken. Het maakte de journalist alleen nog maar nieuwsgieriger.

Conclusie

Of de Men In Black nu geheime agenten zijn, aliens of hersenspinsels maakt blijkbaar niet zo veel uit. Ze zijn in onze wereld ingebakken en lijken geregeld voor ophef te zorgen bij al wie meent iets te hebben gezien dat gelinkt kan worden met buitenaardsen. Om deze mensen af te schrikken of te verwittigen, de Men In Black zullen steevast zonder al te veel woorden de getuigen nopen tot nadenken. Waardoor hun missie telkens geslaagd is.