ZIJ ZIJN ER NIET
WIJ ZIJN ER NIET
Kaboel foute boel
Volk in de steek gelaten
Feodale tijd
Talibans sharia
Strijd der ongelijkheden
Westerse onmacht
Mijn hart weent tranen
De mens brandt, onblusbaar
Ademloos mijn ziel
Hulp druppelsgewijs
Geen happy end in ’t verschiet
Allah God Jahweh ?
NEEN, ZIJ ZIJN ER NIET
Angst domineert de wereld
Onvrijheid alom
Nabij steeds verweg
Het eeuwige kantelpunt
Oorlog en vrede
MENS, WIJ ZIJN ER NIET
Angst domineert de wereld
Onvrijheid alom
Dit gedicht werd geschreven door rdckx
10 reacties
De zomer is over
De ochtendluchten zijn
metaal of grijs
Alles wordt koeler
De regen vult de beken
en stormwinden ontkleden
de bomen
De bladeren
eikels en andere noten
weven ononderbroken
een tapijt.
De natuur is aan ’t verkleuren
Er komen andere geuren.
De migrante vogels zitten op de draad
en wachten op het teken.
Om naar warmere oorden te vertrekken
De vleermuizen
hangen weer onderste boven
In de spleten van hun huizen.
De herfst viert hoogtij,
de winter is dichtbij.
GILBERT PAUWELS
Het zaad
voor mijn zomerbloemen
liet ik wellen in mijn tranen
ik zaaide het daarna op de heuvel
waar mijn verloren lief
nog steeds met vlinders stoeit
de wind waait er mijn adem stil
in liefdevolle fluisters
de gezaaide zomerbloemen
hebben uitbundig gebloeid
Anneke Bakker
Een smal pad.
Je loopt het allemaal alleen
Aan de rand van de blauwe nacht
zeg je trouwens gedag.
De rode rozen zijn allang
hebben plaats gemaakt voor witte lelies.
In beukenhagen links en rechts
vrede woont rustig.
Je bent er al een hele tijd naar op zoek.
Nu heeft het jou gevonden
en zonder veel te vragen
nam hij je gewoon met zich mee.
De zwarte merel in de takken
Vol verve zingt ze je toe
een zacht lied van afscheid
op donkergroene takken.
Als om je te begroeten,
Een heldere straal zonlicht
zachtjes door het dichte gebladerte
op je met stof bedekte paden.
in de wereld nu vandaag,
iets wat me blij maakt ?
Ik maak mij zorgen.
‘t Leven loopt over rozen,
rozen met doornen.
Weinig gaat er goed,
niets zoals gewenst, verhoopt.
Wereld depressief.
Een klein gelukje
daar moeten we het mee doen.
‘t Bloempje van de dag.
Rdckx
LEKKER OUDERWETS
Meestal kan in 't appreciëren
de poëzie in de nieuwe trend
maar zèlf kan ik me beter vinden
in woorden die iedereen kent.
Gedachten schrijven in zinnen op rijm
met woorden zoals je ze voelt
waar je niet tè lang moet over denken
wàt juist wordt bedoeld.
Ik breek niets af, is niet mijn stijl
maar 'k mag toch ook mijn zeg
omdat ik liever m'n gevoelens
in simpele woorden leg.
'k Ben wel oud, doch jong van geest
vind zeker dit nieuwe geen gezwets
doch 'k kan 't niet helpen.....
ben 'n beetje rebel en lekker ouderwets !
OMI-Els - okt. '21
Nebel liegt über dem Land,
Sonne versteckt hinter silbernen Schleiern.
Ich schaue dich an, doch du bist wie die Sonne,
ich kann dich nur ahnen.
Warum nur verbirgst du
an manchen Tagen
vor mir dein Gesicht?
Schatten will ich verscheuchen,
spinnwebgleiche Gespinste zerstören,
die unser Leben belasten,
doch wie fang ich es an?
Tief in mir klingt ein Schmerz:
Ich glaube, du zweifelst zu oft
an meiner Liebe.
Nebel liegt über dem Land,
ich sehe dich an und hoffe dabei,
dass hinter den Schleiern
die Sonne für uns sichtbar wird.
Oft ist es doch so,
dass nach grauem Nebel
der Tag wunderschön wird
in strahlendem Licht.