Lieve ouders,
Ja, we naderen weer die wat geheimzinnige sinterklaasperiode waar we onze liefde voor onze kinderen uiten door hen via Sinterklaas te verwennen met cadeautjes.
Voor mij sinds jaren een gevoelige periode waar het kind in mezelf wil spreken… nu niet als jonge ouder, maar als toeschouwende grootouder die zo dankbaar is om die schatten van kleinkinderen.
Ja, het is best wel pittig om in deze tijd kinderen op te voeden.
En als je weer eens een baby als Jeroom, ons pasgeboren vijfde kleinkind, in je handen houdt, vraag je je af wat dit prille leven allemaal in zich draagt. De liefdevolle, hemelse uitstraling …daar wordt ieder zachtmoedig en teder van…het wonder in elk kind verborgen…
Jules vraagt een zaklamp aan de Sint. Leuk hoe hij het licht wil laten schijnen in zijn wereldje…
Laat mij toe ook eens het licht te focussen als uitnodiging om wakker aanwezig te zijn in jullie rol van lieve Sint…of kies je liever voor de rol van Zwarte Piet?
Die verhalen uit de oude tradities symboliseren veel verborgen waarden en wijsheid. Jammer dat velen onwetend eraan voorbijgaan en doelloos de massa volgen…
Kinderen imiteren hun omgeving. Wat we hen voorleven nemen ze tot aan hun puberteit als waarheid aan. Papa en mama zijn hun grote voorbeeld, naast de grootouders, de juf, de vriendjes…Het verhaal van Warre bewijst dit nog maar eens…
Warre en Sebbe fietsen graag. In hun tuin kunnen ze zich uitleven als echte crossers op een parcours met bergjes en putten…Wat tof voor hen!
‘Oma’, roept Warre zondag terwijl ze fietsen, ‘kijk eens, wij kunnen nu al van onze fiets springen terwijl we rijden!’ Ze demonstreren heel enthousiast. Wij supporteren. Achteraf vraag ik Warre waar hij dat leerde. Zijn verrassend antwoord raakt me en past perfect in dit verhaal van het leren door nadoen…‘Toen ik met opa met de fiets naar de slager reed, zag ik hoe opa van zijn fiets sprong. Ik wilde dat ook zo kunnen. En ja, het lukt nu…’
Wat een kansen! Eigenlijk bepalen jullie, ouders, voor een deel wat en hoe je het leven van jullie schatten vorm geeft. Wat wil je hen meegeven?
Ik geef toe… in deze wereld van vandaag … je kan best wat tegen de stroom invaren, wil je de Sinterklaaswaarden doorleven en het goede in je kind naar boven halen. Je wil toch die liefdevolle uitstraling die ze in zich dragen niet manipuleren, afbreken of verwaarlozen door hen te overspoelen met overvloed aan vaak commerciële ‘ rommel’ die zo hun ziel bezoedelt…
Ja , de Sint is blij… er zijn geen stoute kinderen dit jaar!
Dat klopt! Elk kind start zijn levensverhaal in onvoorwaardelijke liefde.
En toch draagt de Sint naast vreugde ook verdriet in zich.
Vreugde dat kinderen in deze tijd zoveel kansen krijgen om veelzijdig te ontwikkelen. En ja, de kinderen van vandaag zijn vaak ‘oude, wijze zielen’. Ze dragen veel wijsheid in zich. Hoofddoel is om die te voeden, op-te-voeden, op-te-tillen , wakker-te-maken zodat zij stralen en zichzelf ten volle vanuit eigen kracht liefdevol kunnen manifesteren in het leven.
Eigenlijk vaak ook de omgekeerde richting. Die hooggevoelige kinderen triggeren ouders en verwijzen of spiegelen naar hun gedrag. Deze conflicten zijn kansen tot zelfreflectie en groei.
Het verdriet van de grootoudersint in mij…
Ik vraag mij af of ouders niet kritischer moeten omgaan met die digitale explosie sinds de corona…
Waartoe en welke gezondheidsgevolgen leiden tablets bij kinderen van 2 en 4 jaar en games vanaf 6 jaar? Remmen van de ontwikkeling van hun brein en zenuwstelsel, oogletsels …de verslaving en het ervaren van de virtuele wereld als de realiteit (vaak geweld, doodschieten, agressie)… en het cocongehalte in jezelf (autismestimulans) in plaats van verbinding met anderen (sociaal aspect)…enz.
Wat als Jules, 4 jaar, al weent en niet uit de auto wil, omdat hij op zijn tablet filmpje wil blijven kijken?
Wat als Sebbe fier demonstreert hoe hij met zijn geweer, precies een kalasjnikov, tientallen kogels afvuurt. Die beelden van terroristen die gewetenloos mensen afkogelen flitsen dan door mijn hoofd!
Juist deze week mag Dries, onze zoon, stilstaan bij de dood van een collega door een werkongeval. Hoe dierbaar is het leven ons…
Waarom kinderen manipuleren met geweld, agressie, virtuele duistere werelden van draken, monsters of spoken… terwijl zij en ieder mens in wezen alleen maar liefde is. Zie naar Jeroom als je twijfelt!
Ook vroeger waren wij als ouder niet perfect en dat hoeft ook niet ! En de Sint is best trots om al het goede, het creatieve, het natuurlijke, het zorgende, het warmhartige dat jullie doorgeven . De Sint ziet jullie graag en wil alleen met de zaklamp van Jules even twee onzichtbare valkuilen in deze vastlopende wereld aan het licht brengen…
Eigenlijk een rode draad in mijn leven : verdriet om het onrecht waar de mens en de maatschappij doorheen zijn polariteit krassen aanbrengt op de ziel van het kwetsbare kind en de medemens. Waar het gekwetste kind in mezelf nu naar heling streeft…
Welkom lieve Sint!
Oma, ma, Ann
Auteur: Stefaan Van Laere
6 reacties
Kind te zijn in deze tijden …..
Het is een pijnlijke angst die de kelen van vele hedendaagse grootouders
toeknijpt, te zien hoe hun kleinkinderen opgeslokt worden door duizenden
technologie-monsters in een wezenloze strijd van titanen, doelloos op zoek
naar een doel van werelddestructie.
Waar zijn Superman, Batman en Spider-Man gebleven ?
Zij waren nog “de goeden” in hun gevecht tegen het “kwade”.
Door al het game-geweld verwordt de kinderlijke verwondering van de kleuter
al te snel tot apathische moordzucht en euforische jubelkreten bij overwinning
en “upgrading” naar de volgende level in het computerspel, kweekvijver voor
toekomstige oorlogsstrategen ? Waar zijn respect, tolerantie en liefde naartoe.
MISSCHIEN WAREN WIJ TOCH NIET ZO’N GOEDE VOORBEELDEN ?
Gun het aan onze kinderen en aan hun kinderen wat er in deze nieuwe tijd is. Wij hebben ook leren omgaan met "nieuwigheden" in onze tijd. Ooit was er geen tv en toen ineens wel. Later stond er in elk huis een tv. Ooit keken wij allemaal teveel tv en dat vonden onze grootouders toen ook niet zo fijn. We gingen niet meer zo vaak op bezoek, kwamen half zoveel buiten. Thuis stond immers tv aan en bleven we zitten in de zetel. Zijn wij daarvan slechtere mensen geworden? Zijn we er ziek van geworden ? Ik denk het niet.
Toen waren er ook criminelen en gangsters, dieven en oplichters. Maar toen was het weinige nieuws écht, geen circus.
Wij zijn nu de grootouders die warmhartig en zorgzaam op onze kleinkinderen passen. Wij zijn alert en ervaren meehelpers in het groeiproces van onze kleinkinderen. We helpen met leren lezen , schrijven , sommetjes maken en voetballen en fietsen. We kunnen ook helpen om hen te laten beseffen wat IT te bieden heeft , het goede ervan en ook het slechte. Er zijn veel grootouders die mee aan de pc zitten te werken of een game spelen. Waarom zou je geen spelletje spelen of tekeningen maken op tablet ? Misschien zijn we er iets minder goed in dan de kleinkinderen. Ze zijn immers met al hun gsms, ipads, pc's en games verbonden met de wereld. Hoe wij erover denken is net als onze grootouders toen die tv kwam. We moeten dus waken en samen met de ouders streven naar goed gebruik.
Bovendien is IT net zo blijvend als TV. Ergens mag je ook niet vergeten dat deze IT wereld steunt op uitvindingen van ons , vele van onze leeftijdgenoten stonden aan de wieg van de ganse IT wereld en van het verspreiden ervan.
Goed gebruikt is het een deugd en verbetert het iedereens leven.
Net als de 1e tv ons jonge leven een nieuwe draai gaf.
En sinterklaas dan ?? Sinterklaas heeft heel veel en vanalles in de zak wat in deze it-overstelpte wereld aardig wat mogelijkheden biedt om "ander" plezier te brengen. Eén van de kleinkinderen vroeg een gsm. Op die gsm stond een gps-uitgestippelde wandeling in een bos en een zoektocht in het dorp met foto's. Heel mooi en dezelfde dag goed voor urenlang familieplezier.
Voor de kleinste was er een nieuw spelletje rond dieren op de boerderij en ook een daguitstapje naar een kinderboerderij. Weer een dagje familieplezier voor iedereen. Iets IT en toch ontspannend voor de kleine en de ouders en grootouders. Later maken we met de kleinkinderen ook nog een fotoboekje van al die onderweg digitale foto's.
Of de kleinkinderen in hun latere leven het plezier blijven bewaren met hun familie én hun IT-wereld.. dat is gewoon afwachten.