Kanker is een beproeving. De patiënt en zijn naasten worden op heel wat vlakken geraakt. Er zijn vijf sleutelmomenten bij kanker: de aankondiging van de diagnose, de startperiode van de behandelingen, de intervallen tussen twee behandelsessies, het einde van de behandelingen en de periode na de behandelingen. (Stichting Tegen Kanker)
Iedereen beleeft deze sleutelmomenten anders. Eenzelfde gebeurtenis roept uiteenlopende gevoelens op naargelang de persoon en naargelang het moment.
In elk geval is het belangrijk om op enige emotionele steun te kunnen rekenen, zowel voor de patiënt, de naasten en zelfs voor professionals.
Emotionele steun voor de patiënt
Een diagnose van kanker gooit het leven grondig overhoop en kan gedurende een lange tijd veel energie vragen en emoties veroorzaken.
Tijdens de behandeling staat een multidisciplinair team binnen het ziekenhuis ter beschikking voor ondersteuning. Dankzij het Kankerplan kan tegenwoordig elke oncologische afdeling een beroep doen op een gespecialiseerde psycholoog.
Deze onco-psycholoog kan helpen om bepaalde vragen, emoties of angsten te beantwoorden en probeert zowel een ondersteuning te bieden naar de persoon met kanker als zijn naaste familie.
Ook de naasten ervaren immers de impact van kanker mee vanop de eerste lijn – worden bv. met onmacht en angst geconfronteerd – en hebben geregeld ook nood aan extra ondersteuning.
Na afronding van de behandeling vallen de contacten met het ziekenhuis fors terug en kunnen er nog steeds allerlei uitdagingen en moeilijk hanteerbare emoties de kop opsteken, zoals omgaan met vermoeidheid, angst voor herval,…
Vanuit Stichting tegen Kanker bieden we met onze gratis telefoonlijn Kankerinfo informatie en ondersteuning buiten het ziekenhuis. Vraag na bij het oncologisch begeleidingsteam in het ziekenhuis waar je behandeld wordt, welke infosessies er worden aangeboden in het ziekenhuis of in jouw buurt.
Een andere dienst die Stichting tegen Kanker aanbiedt is Levensloop. Dit is een indrukwekkend evenement waarbij overwinning wordt gevierd, hoop wordt gegeven aan mensen met kanker of genezen zijn van kanker, familie en “zorgdragers” (iedereen die mensen met kanker geholpen of ondersteund heeft in de strijd tegen hun ziekte). Het is een evenement waar iedereen terecht kan. Het draait helemaal rond solidariteit voor de strijd tegen kanker.
Emotionele steun voor de naasten
De aankondiging van de ziekte veroorzaakt niet alleen een emotionele aardbeving bij de patiënt, maar ook bij zijn naasten. Vaak worden de naasten nogal plots en brutaal in een ondersteunende rol geduwd. Hier zijn ze niet op voorbereid en vaak worden ze hier ook niet in omkaderd of ondersteund door het systeem van zorgverlening.
Een patiënt voor lange tijd ondersteunen en begeleiden, wordt vaak een hele beproeving voor de familie. Naasten van een patiënt wordt dan ook aangeraden om indien nodig een beroep te doen op morele of psychologische steun.
Hiervoor kunnen ze terecht bij:
- de behandelende arts van hun zieke naaste
- praatgroepen, die families ruimte geeft voor ontmoetingen en uitwisselingen met gespecialiseerde psychologen
- de psychologische dienstverlening in het ziekenhuis of zelfs bij Stichting tegen Kanker, die ook psychologische dienstverlening aanbiedt. Lees meer over de psychologische dienstverlening van Stichting tegen Kanker.
- de gratis telefonische hulplijn Kankerinfo (0800 15 802) van de Stichting. Deze staat ter beschikking van iedereen die de ziekte, behandelingen, ... wil bespreken.
Ondersteuning voor patiënten
Doelstelling
Soms willen patiënten met kanker graag andere mensen ontmoeten die een gelijkaardige ervaring hebben. Het kan een grote steun betekenen om ervaringen uit te wisselen met lotgenoten.
De groepen staan open voor patiënten, van welk type kanker ook. Sommige groepen staan ook open voor naasten en nabestaanden. De bedoeling is dat elke deelnemer een luisterend oor krijgt. Vanzelfsprekend blijft elk verhaal vertrouwelijk.
Hiervoor kunnen ze terecht bij:
Bron: Stichting Tegen Kanker
Auteur: Stefaan Van Laere
4 reacties
Wat je gedurende die tijd doormaakt is hardverscheurend ,mijn vrouw moest zware chemo krijgen ,maar ze was er doodziek van,haar bloed waarden waren heel slecht zodat ze moest opgenomen worden in de kliniek,na een week in de kliniek was ze terug beter,maar terug thuis gekomen kreeg ze de melding dat ze terug die zware chemo moest krijgen,zo is het verschillende malen gebeurd.
Dan was er ook nog corona ,iedere opname moest ze op een kamer alleen ,ik mocht er niet bij ,en mijn vrouw kon zelf moeilijk bellen omdat ze geen gevoel meer had in haar vingers door die chemo , en als het haar dan al eens lukte dan zei ze al wenend dat ze zich eenzaam voelde.
Zodus probeerde ik regelmatig naar mijn vrouw te bellen via de dienst waar ze lag tot ik op een keer het antwoord kreeg als ik zo bleef bellen dat ze dan hun werk niet meer konden doen.
Ik kan zeggen dat dat hard aankomt , en voor mijn vrouw was het een zware strijd die ze alleen heeft moeten leveren door corona.
Mij zoon en ikzelf denken als mijn vrouw die chemo niet moest gehad hebben dan had ze misschien nog geleefd en had ze zeker niet zo moeten afzien.
Als je dan met je vrouw wil spreken via de verpleging en je krijgt zulk antwoord is dat zeer ingrijpend en pijnlijk.Zo overleed zij zonder de steun die je haar wilde geven.Je wilde haar de steun geven die ze nodig had.Hou die gedachte vast,meer kan je niet doen.
Mijn vrouw overleed na vijf jaar ongeneeslijk ziek te zijn.Ik heb ook getwijfeld ,nu nog af en toe, of ik voor haar gezorgd heb zoals het hoort.Ik kom tot het besef dat je doet wat je doet en daar vrede mee moet nemen.