Bij het zetten van thee is uiteraard de thee zelf van groot belang. Dat we slechts van thee mogen spreken wanneer het gaat om een aftreksel van de Camilla sinensis (beter bekend als de theeplant) is wellicht een open deur intrappen. Wat wij – vooral in Vlaanderen – een kruidenthee noemen zoals bijvoorbeeld muntthee of kamillethee is dus strikt genomen geen thee maar een tisane.

Mineraalarm water

Thee zetten doe je best met mineraalarm water. Dan kan eventueel kraantjeswater zijn als het niet teveel chloor bevat, want dat beïnvloedt de smaak nadelig. Het belang van het water kan niet voldoende benadrukt worden, want dit bepaalt naast de smaak ook de geur en de kleur van de thee.

Kook het water voor de thee hooguit enkele minuten en laat ook even afkoelen. Te lang gekookt water doet de CO² uit het water verdwijnen.

Welke theepot gebruiken?

Thee zet je steeds in een aparte pot. Thee en koffie zijn qua smaak de grootste vijanden, en je moet steeds zorgen voor een aparte pot. Niet voor niets zijn er verschillende witte potten voor thee en bijvoorbeeld inoxpotten voor de koffie voorzien, dit om misverstanden te vermijden.

In principe zou je in drie verschillende potten voor de thee moeten voorzien: een voor de klassieke donkere theesoorten, een tweede voor de groene theesoorten en nog een derde voor de geparfumeerde thees en de kruideninfusen.Er zijn tal van verschillende theepotten, -filter- en -koppen op de markt.

Keuze te over dus, maar vaak gaat het gewoon om leuk uitziende, en helaas veel te dure gadgets. Uiteraard speelt je 'huisstijl' mee, maar een eenvoudige theepot met eventueel een ingebouwde zeef vóór de tuit is zeker voldoende. Dit type theepot wordt in het grootste theeland China ook vaak gebruikt, want zo kan je de theebladeren gewoon rechtstreeks in de pot gooien. Voor kleine theeblaadjes heb je een voldoende fijne en ruime filter die je diep genoeg in het water in de pot kunt plaatsen. De beste materialen voor een theepot zijn porselein, glas en aardewerk(zoals veel in China gebruikt wordt).

De juiste infusietijd

Hoelang je theebladeren moet laten trekken hangt af van de soort thee die je gebruikt. Dit komt door de looistoffen in de tannines van de thee die dan vrijkomen.

Theebladeren mag je trouwens meer dan een keer gebruiken. In Thailand bijvoorbeeld zetten ze tot zeven keer toe thee van Oelong, en elke keer heeft dit een andere naam.

Volgende tijden zijn richtinggevend:

• Zwarte thee: drie tot vijf minuten.
• Groene thee: vijf tot acht minuten.
• Oelong thee: zes tot acht minuten.
• Witte thee: zeven tot vijftien minuten.

Gebruik naargelang hoe sterk de thee moet zijn een tot twee theelepels theebladeren per kop.

Thee proeven

Net als bij een wijndegustatie worden bij een theeproeverij de verschillende zintuigen (het oog, de neus, de smaak en de tast) geprikkeld. Het voelen aan de blaadjes verraadt al heel wat. Jonge theeblaadjes zijn doorgaans veerkrachtiger en zullen minder snel verkruimelen dan oudere.

Maak bij het proeven een infusie van verschillende soorten (liefst niet meer dan een dozijn tot vijftien in één keer). Laat de thee enkele minuten trekken. Giet de thees nu uit, elk in een witte kop en vergelijk de kleur van de thee met de droge blaadjes. Je zal zien dat de kleur niet noodzakelijk iets zegt over de sterkte.

Neem een lepeltje van elke thee en drink er slurpend van terwijl je lucht in je mond bijzuigt. Dit zorgt ervoor dat de thee zich over de hele tong verspreidt. Net als bij het proeven van wijn mag je de thee ook uitspuwen. Niet omdat je er dronken van wordt, maar teveel thee drinken zou je smaak verdoven.

Het belang van thee

De Engelsen hebben de naam de grootste theedrinkers van Europa te zijn. Een van de opmerkelijkste uitspraken van Churchill was dan ook: ‘Voor onze soldaten is thee belangrijker dan munitie.’ De tea break of theepauze is in Britse fabrieken en bedrijven even onaantastbaar als de monarchie.

Bij ons neemt thee in de horeca in vergelijking met koffie nog steeds een duidelijk ondergeschikte positie in, maar er is duidelijk het een en ander aan het bewegen. Steeds meer horeca-uitbaters doen inspanningen om het aanbod kwaliteitsthee te verruimen, maar er liggen nog steeds interessante opportuniteiten in het verschiet en dit niet alleen in de klassieke koffie- en theehuizen.

High tea en afternoon tea

Om het verschil tussen high high tea en afternoon tea te begrijpen, moeten we terug naar de Victoriaanse tijd. Toen aten de mensen doorgaans maar twee keer per dag: ’s ochtends een stevig ontbijt en pas rond 20 uur of zelfs later een uitgebreid avondmaal.

Een behoorlijk lange periode om te overbruggen dus, en dat vond ook gravin Anna van Bedford (1788-1861). Rond 16 uur voelde ze zich steeds wat slapjes. Aanvankelijk liet ze haar bedienden stiekem wat sandwiches, zoetigheden en ander lekkers met een flinke pot thee brengen, maar algauw was dit in Belvoir Castle een publiek geheim.

High tea is oorspronkelijk de werkmansversie van de afternoon tea, weliswaar op een later tijdstip van de dag.

De klassieke Britse sandwiches bij high tea en afternoon tea bestaan uit sneden brood en niet uit zachte broodjes, zoals bij ons sandwiches soms noemen. Je kan natuurlijk beide afwisselen.

Het oog wil ook wel wat. Zorg dus voor voldoende afwisseling in kleur en textuur. Gebruik bijvoorbeeld voor sommige sandwiches twee sneetjes bruin of wit brood, bij andere een van elk. Of maak een aantal sandwiches met slechts één sneetje brood, dat je dan ‘open’ laat.Uiteraard kan je hier steeds inspelen op wat het seizoen te bieden heeft of lokale specialiteiten in de high tea integreren.