Ik las of hoorde ergens dat Silicon Valley en co stilgevallen zijn met het bedenken van nieuwigheden of verbeteringen aan de modernste apparatuur, die nu al heel ons leven bepaalt. Is de grens bereikt, kan er niks meer veranderd of verbeterd (?) worden? Mij niet gelaten hoor, want ik ben al lang niet meer met alles mee. Niet dat ik niet besef hoe geniaal de hooggeleerden de laatste decennia geweest zijn in het bedenken van die onwaarschijnlijke middelen, die ons leven nog gemakkelijker tot nog aangenamer (zouden) moeten maken. Maar soms denk ik eraan dat er in het verste verleden ook slimme mensen rondliepen, die zaken realiseerden die we nu als heel gewoontjes ervaren, maar toen bijna als revolutionair mochten beschouwd worden. Ik mijmer daar, bij het opstaan al eens over. Ik ga dan allereerst ontbijten, omdat ik me zonder een goed gevulde maag geen mens voel en ik het oh zo fijn vind de dag te beginnen aan een tafel met genoeg lekkerheden er op en met de, ook nog slaperige echtgenote, gezeten over mij.

Maar daar gaat het hier nu niet om.

Een ontbijt neemt de beschaafde mens aan tafel, gezeten op een stoel en die dingen zijn niet als bij toverslag op de wereld gezet. Er moeten, eeuwen en eeuwen geleden, pientere jongens of meisjes rondgelopen hebben die bedachten dat het toch maar oncomfortabel was om op een ruige en omgevallen boomstam te zitten en je lap vlees op een rotsblok te leggen. Dus vond iemand (of meerdere mensen tegelijkertijd) zoiets als een ding op vier poten uit. Denk maar eens na, in een wereld waarin comfort totaal afwezig meldde. Het was dan ook niet zo dat, met er alleen maar aan te denken, er plots zo’n tafel en vier stoelen in de leefruimte neerkwamen. Neen, die dingen moesten gemaakt worden, waarvoor dan eerdere uitvindingen konden dienen. Bomen leveren nu eenmaal geen pasklare planken en poten af, die dienden uit het hout gehaald te worden en daarvoor konden dan die vroeger bedachte zagen dienen, die wonderlijke stalen platen met tanden, waarmee je alles wat je uit eiken en beuken kon halen, pasklaar kreeg en nog krijgt. Zeg nu zelf: hoe snugger moet je zijn om zoiets allemaal te bedenken, vanuit het niets!

Van stoel en tafel ga ik dan naar de badkamer, voor de dagelijkse was- en scheerbeurt. Bij allebei heb ik dan zeep nodig en ga dan overwegen dat er ooit, weeral zo lang geleden, mensen zijn geweest die bepaalde, door de natuur geproduceerde, stoffen gingen mengen en zich, na het wrijven daarmee over lijf en leden, zoveel frisser voelden dan na de ochtendduik in de dichtbij stromende rivier.

Ik behoor nog tot de categorie mannen die zich dagelijks scheert. Met goed geurend schuim en met een klassiek ‘gilleteke’. Maar dat hadden de heren van uit de oertijd niet en moesten toch maar eens nadenken hoe ze van dat welig tierend gezichtshaar af konden komen, misschien geïnspireerd door hun vrouwen die dat op de duur vies vonden. Dat haar dan. Messen (nog zoiets wat je moet bedenken) waren er dan al, ze scherp houden werd, om het scheren minder pijnlijk te maken bijvoorbeeld, een absolute noodzaak. Een of andere plaatselijke slimmerik en vele andere op verre plaatsen in de wereld, bedacht toch maar dat zoiets kon mits wrijven van het staal op harde stenen. Natgemaakte stenen dan nog wel. Kom er maar op, in tijden dat de mensheid noch kon lezen, noch schrijven, ja amper praten. En praktische ideeën niet uit de boekskes konden gehaald worden.

Snel werd dan ervaren hoe prettig het was bij dat ochtendtoilet warm water te gebruiken. Vuur heeft de mensheid heel de geschiedenis door van de natuur gekregen. Altijd heeft er ergens brand gewoed op onze wereld, maar dan zijn er, heel vroeg al, slimmeriken geweest die vonden dat de vlammen die zomaar ontstonden, konden gebruikt worden om water te verwarmen of om het rauwe vlees, product van de jacht, mits het braden ervan lekkerder te maken. Wat hout bijeenscharrelen volstond daarvoor niet. Je moest het ook “aan krijgen”, zoals wij dat zeggen. En dat werd, in een tijd zonder lucifers, toch ook weeral voor mekaar gebracht. Eén overweging hoort daar nu wel even bij: toen al werd een eerste aanslag op de natuur gepleegd, want met stoken van hout verhoog je blijkbaar het CO2-gehalte in de lucht.

En zo kan men verder gaan, verder mijmeren. Tot op het moment man, vrouw of kind de fiets pakt om naar het werk of de school te trekken. De fiets, die door velen, zelfs in tijden waarin de meest verfijnde technologie in het aanbod ligt, als de geniaalste uitvinding ooit wordt beschouwd. Een ding waarmee de mens zelf en alleen hij, zijn verplaatsingssnelheid kan opdrijven. En, uniek in deze wereld, op een milieuvriendelijke manier.