Eigen lof stinkt, zeiden we destijds in het Antwerpse en misschien overal elders in Vlaanderen ook. Dus laat ik de gunstige commentaren over mijn geschriften maar van anderen komen...

Bijvoorbeeld van mijn goede vriend Ief Stuyvaert, eigenaar/uitbater van die prachtige winkel Bookz&Booze in Gent, waar je zowel boeken (books dus) als booze (sterke drank) kunt kopen. Ief is een erg kritisch ingesteld man, maar die dan wel het volgende schreef over mijn laatste productie, een jeugdboek, getiteld ‘Robje en de Ronde’.

Leesplezier

"Ouderwets klinkt eerder negatief, tenzij je het aan iets aangenaams koppelt. 

Aan leesplezier, bijvoorbeeld. 

‘Robje en de Ronde’ lijkt dertig, veertig jaar (of langer!) geleden geschreven, maar is wel degelijk hier en nu van de persen gerold. Het is het jeugdromandebuut van Robert Janssens, oud-wielerjournalist en de kaap van 80 al enkele jaren voorbij. 

Terugdenken aan Pietje Bell, Dik Trom en De Kameleons roept warm nostalgische gevoelens bij me op en dat is precies wat dit boekje ook doet: me terugflitsen naar de tijd dat ik na een zinderende zomerdag (1976!) met geschaafde knieën muisjes zocht in de cartoons van Thomas Pips. 

Het ogenschijnlijk dunne verhaaltje (Robje organiseert een Ronde van Frankrijk voor vriend en vijand) krijgt een extra dimensie door de etappes op te hangen aan historische feiten uit de échte Tour. Leerrijk, of wist ù dat de gele trui pas in 1919 werd ingevoerd en dat nog niet eens bij de start van de Ronde, maar onderweg?

De coming-of-age van Robje wordt mild-monkelend en met veel empathie beschreven. Niet moeilijk, het is immers overduidelijk het zeventig jaar jongere alter ego van de auteur.Robje wint uiteindelijk de Tour. 

Robert wint je hart."

Debuut als jeugdauteur

Aandoenlijk niet?

Ik schreef dit boek decennia geleden. Ik werkte nog als journalist en had het idee gelanceerd bij de verslaggeving van een bepaalde Tour de France, ook een jeugdrubriek te publiceren, opgefleurd door een concours. Het werd een stevig succes en het inspireerde mij om een boek voor jongeren over de Ronde van Frankrijk in het algemeen te schrijven. Het scheen mij aardig te lukken, maar toch deed ik er niks mee: het manuscript bleef in mijn archieven zitten. Tot ik onderdak geraakte bij uitgeverij Partizaan en bedacht dat ik het daar, naast mijn eerste roman (‘Sukkelaar’), misschien ook eens kon presenteren.

De uitgever bleek meer dan behoorlijk enthousiast. Het doet me terugdenken aan mijn eigen prille jeugd, zei hij, aan die tijd waarin ik ook zo’n gekke dingen deed.

En misschien nog altijd doet, want in de kortste keren was ‘Robje en de Ronde’ gedrukt, ingebonden, uitgegeven en verspreid. De reactie van de mensen die het vooraf lazen, doet me denken aan een slogan die we als promotie zouden kunnen gebruiken, parafraserend op wat heel lang geleden rond een successtrip bedacht werd. Rond ‘Kuifje’, denk ik maar dat weet ik niet meer zo goed. Maar zeker is dat met ‘Van zeven tot zeventig’ het eventuele cliënteel bepaald en geronseld werd.

Van tien tot honderd...

De tijden zijn intussen veranderd, de mensen worden nu veel ouder dan voorheen, vaststaand feit waarvan ik zelf aan het genieten ben. Dus vraag ik mij af of we ‘Robje en de Ronde’ niet mogen aanprijzen met de slogan ‘van tien tot honderd’, om zo niet alleen van kinderen, maar ook van ouders en grootouders onze gewaardeerde lezers te maken.

Robje en de Ronde is hier verkrijgbaar.