Het leven is kort...

De ene dag is de andere niet, maar toch... Gebruik hem goed, want een dag komt nooit meer terug.

Het leven is kort. Maar we besteden nog steeds zoveel tijd aan het worstelen om onze doelen te bereiken dat we vergeten te genieten van de reis. Elke dag is een nieuwe dag en het is belangrijk om onszelf eraan te herinneren dat het leven niet perfect hoeft te zijn om geweldig te zijn.

..dus geniet ervan

Je moet genieten van de kleine dingen, in het heden leven en je dromen vervullen in plaats van ze alleen maar na te jagen. Deze brief, geschreven door de 83-jarige Mathilde aan haar beste vriendin, verwoordt het idee perfect. De brief is onlangs viraal gegaan en spreekt intussen wereldwijd mensen aan.

Laat het onkruid maar groeien...

'Beste Bertha, Ik lees meer en maak minder stof schoon. Ik zit in de tuin en geniet van het uitzicht zonder me zorgen te maken over het onkruid dat groeit. Ik breng meer tijd door met familie en vrienden en minder tijd op het werk. Waar mogelijk moet het leven patronen van ervaringen zijn om van te genieten, niet om aan te lijden.

Ik probeer deze momenten te identificeren en vast te leggen.We gebruiken de beste porseleinen gebruiksvoorwerpen en kristallen kopjes voor elke speciale gelegenheid. Ik draag mijn goede jas naar de supermarkt. Mijn theorie is dat als ik er succesvol uitzie, ik dertig euro kan betalen voor een kleine zak boodschappen.

Parfum voor winkelbedienden

Ik bewaar mijn goede parfum niet voor speciale feestjes, maar doe het liever op voor winkelbedienden en bankbedienden. 'Op een dag' of 'ooit' staan ​​niet meer in mijn vocabulaire.

Of het nu de moeite waard is om te kijken of te horen, ik wil het NU zien, horen en doen. Ik kan anderen alleen maar aanraden om hetzelfde te doen. Dat betekent NU familie en goede vrienden bellen. Ex-vrienden bellen, je excuses aanbieden en ruzies goedmaken die je ooit had. Chinees gaan eten, als je dat graag lust.

Spijt komt nooit te laat

 Dit zijn de kleine dingen die ik niet heb gedaan en die me boos zouden hebben gemaakt als ik had geweten dat ik nog maar een paar uur te gaan had.

Boos .Het lukte me niet om bepaalde brieven te schrijven die ik van plan was.

Boos en sorry, omdat ik mijn man en ouders niet vaak genoeg heb verteld hoeveel ik van ze hou. Ik werk er hard aan om niets uit te stellen, te wachten of te redden wat ons leven zal laten lachen en gloeien. En elke ochtend als ik mijn ogen open, zeg ik tegen mezelf dat het speciaal is.

Elke dag, elk uur, elke ademhaling is een echt geschenk. Het leven is misschien niet het feest waarop we hadden gehoopt, maar zolang we hier zijn, waarom dan niet dansen?