Deel via

Gedicht: Het schrijverke (gyrinus natans) - Guido Gezelle

July 2022

krinklende winklende waterding,
              met \'t zwarte kabotseken aan,
wat zien ik toch geren uw kopke flink 
              al schrijven op \'t waterke gaan!
Gij leeft en gij roert en gij loopt zoo snel, 
              al zie \'k u noch arrem noch been;
gij wendt en gij weet uwen weg zoo wel, 
              al zie \'k u geen ooge, geen één.
Wat waart, of wat zijt, of wat zult gij zijn? 
              Verklaar het en zeg het mij, toe!
Wat zijt gij toch, blinkende knopke fijn, 
              dat nimmer van schrijven zijt moe ?
Gij loopt over \'t spegelend water klaar, 
              en \'t water niet méér en verroert
dan of het een gladdige windtje waar, 
              dat stille over \'t waterke voert.
o Schrijverkes, schrijverkes, zegt mij dan, — 
              met twintigen zijt gij en meer,
en is er geen een die \'t mij zeggen kan: — 
              Wat schrijft en wat schrijft gij zoo zeer?
Gij schrijft, en \'t en staat in het water niet, 
              gij schrijft, en \'t is uit en \'t is weg;
geen Christen en weet er wat dat bediedt: 
              och, schrijverke, zeg het mij, zeg!
Zijn \'t visselkes daar ge van schrijven moet? 
              Zijn \'t kruidekes daar ge van schrijft?
Zijn \'t keikes of bladtjes of blomkes zoet, 
              of \'t water, waarop dat ge drijft?
Zijn \'t vogelkes, kwietlende klachtgepiep, 
              of is \'et het blauwe gewelf,
dat onder en boven u blinkt, zoo diep, 
              of is het u, schrijverken, zelf ?
En \'t krinklende winklende waterding, 
              met \'t zwarte kapoteken aan,
het stelde en het rechtte zijne oorkes flink, 
              en \'t bleef daar een stondeke staan:
«Wij schrijven,» zoo sprak het, «al krinklen af 
              het gene onze Meester, weleer,
ons makend en leerend, te schrijven gaf, 
              één lesse, niet min nochte meer;
wij schrijven, en kunt gij die lesse toch 
              niet lezen, en zijt gij zoo bot?
Wij schrijven, herschrijven en schrijven nóg, 
              den heiligen Name van God!»

 

Auteur: Guido Gezelle

4 reacties

rdckx
Eeuwige klasssieker, bijt mooi
Is het iemand anders ook opgevallen, het dubbele woordgebruik : door Guido Gezelle
Kabotseke = platte muts of monnikskap die de kruin bedekt
Kapoteke = kap (waarbij het in ‘t Schrijverke gaat om een Hoofddeksel)
inmiddels is taal geëvolueerd, zo ook de mens.
Betwijfelbaar of priester Guido Gezelle nu nog het woord kapot zou gebruiken ?
Ben ik de enige met een gesplitste geest ? Toch goed voor een glimlach ……
…
https://nl.wiktionary.org/wiki/kapotje Het bedekt wat anders
Guido vergeeft het mij wel, t komt door de warmte.





18/07/22 10:39 REAGEER
rdckx
Sorry typfout : blijft mooi
18/07/22 10:42 REAGEER
jessie veyt
een klassieker...
18/07/22 16:57 REAGEER
marina bal
Heerlijk!
19/07/22 08:17 REAGEER

Login Registreer

Recente Artikels

Gerelateerde Artikels