De inkt in mijn pen is wat opgedroogd.
De toetsen op mijn desktopklavier
zijn gestopt met tokkelen,
althans voorlopig toch, maar
naar ik hoop voor niet te lang.
Als het aan mij ligt : nog niet voor altijd.

Wereldse beslommeringen,
de traagheid van vooruitgang,
te leven in “mijn zeventiger” jaren,
mij tóch nog God in Frankrijk te wanen …
Het slorpt mijn ENERGIE zo op.
Windturbines, zonnepanelen, uranium,
brengen geen soelaas , misschien
ben ik daarvoor te oliedom?

Migreren naar Mars?
Droomrijk vol van beloften,
wil men ons daar wel?

Auteur: Rdckx