Als regen nu eens droog was
en sneeuw voelde warm
rijk zijn zou niet bestaan
en niemand was nog arm
Als we ’s nachts wakker zouden zijn
en we sliepen overdag
we zouden wenen zonder tranen
en triest zijn met een lach
Als gras niet zacht en mals zou wezen
te hard om blootsvoets op te lopen
als alles zomaar voor ’t nemen lag
we niets meer moesten kopen
‘k Zou nog even kunnen doorgaan
maar dan leest het niet meer fijn
ik brei er dus een eind aan
laat alles maar “gewoontjes” zijn
‘k hoop dat ik een smile toveren kon
met deze domme fantasie
weer even kind zijn moet toch kunnen
daarom deze vrolijke utopie.
Ingezonden door Omi – november ‘18
6 reacties
Folion
Iedereen zal 't zich nog wel herinneren, de watercatastrofe verleden jaar in Wallonië..... 't kan ook in Vlaanderen gebeuren zoals we ondertussen weten. Hopelijk nooit en hopelijk zijn onze Waalse benedenburen er een beetje aan 't doorkomen.
Het wassende water …
… grijpt, sleurt
ontziet niets
of niemand
bijt en lost niet
… kolkt, zuigt
laat leegte achter
ontreddering,
ellende en verdriet
… zakt, plakt
vraagtekens
en nu, hoe nu ?
mensen geknakt
We kunnen huilen,
vloeken of verdoemen
het wassende water
zal geen namen noemen !
Omi - juli ' 21.