Het valt me de laatste tijd vaker op ... Dat we als mens het enige schepsel op aard zijn, die de bijzondere behoefte heeft om zich los te rukken van onze afkomst. Onze afkomst als natuurelement.

Prachtig dier

In de dierenwereld, vogels, planten en mineralen is het nooit waargenomen. Ik denk aan een hert en beslis om dit prachtig dier, die het liefst diep in de bossen leeft, ver weg van al wat onnatuurlijk aanvoelt, als voorbeeld te gebruiken binnen het schrijven van alweer een nieuwe column.

Als een hert zich bezeert, zal het op vochtige bladeren gaan liggen of zal het baden in een modderplas om te genezen, om wonden te helen. Het dier doet dat omdat het vertrouwt op datgene wat de natuur te bieden heeft. Wij, mensen doen dat niet (meer). Omdat het ons afgeleerd is. Wij gaan onszelf medicatie toedienen, alcohol benutten of voorrang geven aan ongezonde eetpatronen. Ik moet altijd lachen als ik hoor dat mensen dat maar normaal vinden. Mensen die zodanig in de wetenschap geloven dat men niet meer vertrouwt op hun eigen oerkracht. Toch is er niets zo eenvoudig als ons eigen kunnen, slagen, genezen of herstellen te laten afhangen van de natuur. Niet dat we massaal naar bossen moeten trekken als het niet goed met ons gaat, maar men zou terug in staat moeten zijn om zich af te vragen hoe we op een natuurlijke manier kunnen herstellen/verwerken.

Hoe lang rouwt een hert?

Ik doe een internetpagina open en trek naar Google om de vraag ‘hoe lang rouwt een hert’ in te tikken. Ik kom vaak op pagina’s terecht die verklaren hoelang honden rouwen en snap de link niet goed, maar ik sluit de pagina vooral omdat ik besef dat het er eigenlijk niet toe doet.

Ik weet namelijk dat een hert minder lang rouwt dan een mens. Het rouwen dat een mannelijk hert ervaart nadat hij een gevecht voor een vrouwtje verloor, of het rouwen na het verlies van zijn partner of jong. Het hert zal zich terugtrekken, rouwen, ik gok twee uur tot twee dagen en zal dan een andere richting uitlopen. Het hert zal sneller dan een mens verwerken om dan, veel efficiënter andere keuzes te maken. Dat is nu eenmaal zo omdat het prachtige dier veel hechter met de natuur is verbonden en dus onverbiddelijk voor rust kan kiezen.

Het gevecht beëindigen, toegeven aan verlies of het niet slagen in wat het plan was, kan men het allerbest in alle rust. Voor zij die mijn vorige column lazen, speelt ‘de strijd’ zich af in de ‘uitvoering’ van de levensdriehoek die ik uit de doeken deed, terwijl de fase ‘na het gevecht’ zich het best in de zone ‘analyse’ bevindt. Ook het rouwen ligt in die zone. Na het rouwen trekt men terug naar de omgeving van de ‘basis’ van de levensdriehoek, waar het hert besloten heeft, zonder erbij na te denken en op gevoel, te kiezen voor een andere weg. Omdat hij heel goed weet dat het reeds bestreden pad, niet het juiste was.

Ik begeleid al jaren mensen die kampen met een verslaving, depressies, anorexia, psychoses enzoverder en het komt steeds weer op hetzelfde neer … Verandering is altijd de oplossing. Weet dat! Geef daaraan toe, neem het aan en handel ernaar. Zonder erbij na te denken en op gevoel, zoals dat hert.

Glad ijs

Men bevindt zich tegenwoordig op glad ijs als men beweert dat kiezen voor de natuur beter voor ons is, omdat het tegendeel ons de laatste jaren eerder wordt opgedrongen.

Wie zegt buikpijn of hoofdpijn te hebben, hoort medicatie in te nemen, wie niet kan slapen of depressieve gedachten heeft neemt best een nog zwaarder pilletje en om zeker niet ziek te worden gaan we best om een spuitje. Mooie voorbeelden van het 100 procent verwaarlozen van onze afkomst, me dunkt. En bespaar me de bewering dat ik hiermee de discussie van het al dan niet vaccineren wil openbreken, want ik wil op iets anders duiden. Er zijn tegenwoordig aardig wat gezinnen die thuis geen medicatie meer voorhanden hebben, omdat ze begrijpen dat lichamen in staat zijn om uit eigen kracht te herstellen. We zijn heus sterker dan dat we denken! Lichamelijk maar ook zéker geestelijk.

Wie zich niet lekker voelt, blijft beter thuis, in zijn veilige comfortzone zoals dat hert dieper het bos intrekt. Het aanvoelen dat jouw lichaam zwakker staat, is een kracht en het kiezen om in alle rust te herstellen is nog een veel sterkere kracht.

Ik geloof dat poëzie en mooie woorden mensen kunnen overtuigen om te kiezen voor wat goed voor hen is. Zelfliefde begint als de basis goed zit. En de basis zit pas goed, als men onze afkomst kent. En wij allen, als tedere mens, zijn een zeer puur natuurelement van aard, net als elk hert.

En voor wie dit allemaal te zwaar klonk, mag nu doorklikken naar een luchtiger verhaal over een hert. Want ook herten brengen mensen aan het lachen.

www.kobeland.be